Νοέμβρης 73: Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται, δεν δικαιώθηκε, δεν εξαγοράζεται

Πολλά ακούγονται γύρω από το «φάντασμα» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ενώ αυτή, όπως λέει το τραγούδι «πέρασε εύκολα απ’ την μνήμη στην καρδιά», κάποιοι βασίζουν πολιτικά οφέλη πάνω στα θύματα της ασυμβίβαστης νεολαίας. Οι μεν, θεσπίζοντας το Πολυτεχνείο ως εθνική γιορτή, εξυπηρετούν τις δημόσιες σχέσεις τους εξυμνώντας τον Νοέμβρη στον οποίο δεν είχαν καμία συμμετοχή. Οι δε, προσπαθούν να δείξουν ότι ο Νοέμβρης δεν έφερε καμία αλλαγή, και ότι η χούντα δεν άφησε θύματα στο πέρασμα της. Ποια είναι η αλήθεια γύρω από τον Νοέμβρη; Ποιοι ξεκίνησαν αυτή την κατάληψη που έβαλε φωτιά στα θεμέλια του καθεστώτος;

Αρχικά, καλό είναι να κατανοήσουμε την κατάσταση της Ελλάδας στην περίοδο 67-74, και όλο το αντιδικτατορικό κίνημα όλων των αποχρώσεων. Εκτός από την δράση των Ελλήνων εξόριστων στην Γαλλία, πολλές ένοπλες οργανώσεις στην Ελλάδα διεξήγαγαν έναν αγώνα με προκηρύξεις, διαδηλώσεις και βομβιστικές επιθέσεις ενάντια στην χούντα. Ανάμεσα τους: Κίνημα 20ης Οκτώβρη, Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση, ΠΑΚ(μετέπειτα ΠΑΣΟΚ!), Αλληλεγγύη-Αντίσταση-Απελευθέρωση κλπ. τοποθέτησαν σύνολο 178 βόμβες στην διάρκεια της δικτατορίας. Βέβαια οι περισσότεροι αγώνες ξεπήδησαν περίπου το 1972 προμηνώντας μεγάλες αναταραχές. Ξέσπασαν αποχές στους μηχανικούς, στην Πάντειο, στην Φιλοσοφική, και στην συνέχεια γενικές αποχές ενάντια στις ελεγχόμενες φοιτητικές εκλογές. Δεν ξεχνιέται φυσικά η κατάληψη της Νομικής στις αρχές του 1973. Ένας ολόκληρος λαός, αγανακτισμένος από το αμερικανοκίνητο φασιστικό καθεστώς βρήκε την χαμένη του ελπίδα στους νεολαίους της Νομικής. Αντιθέτως, τα «δημοκρατικά» κόμματα έκαναν εκκλήσεις αποχώρησης και τερματισμού της κατάληψης.

Φτάνουμε λοιπόν έτσι στον Νοέμβρη, έναν μήνα εξ αρχής πυρετώδη και γεμάτο διαδηλώσεις. Η αστυνομία φυσικά, ως όργανο του κάθε καθεστώτος, αντιμετώπιζε βίαια, με συλλήψεις και άγριους ξυλοδαρμούς τους εργάτες και τους φοιτητές που αγανακτισμένοι ορμούσαν στις συμπλοκές. Και ενώ εκκρεμούσε δίκη 17 φοιτητών για συμμετοχή στα επεισόδια, την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, η συνέλευση του Πολυτεχνείου αποφασίζει συγκέντρωση(στην συνέχεια κατάληψη) του χώρου του Μετσόβιου. Την συνέλευση αποτελούσαν αριστεροί πολλών αποχρώσεων (κομμουνιστές, μαοϊκοί, τροτσκιστές, σοσιαλδημοκράτες), διάφοροι ανένταχτοι/ανεξάρτητοι και μερικοί αναρχικοί. Τα κόμματα της κεντροδεξιάς δεν πήραν επίσημη θέση, απείχαν φυσικά από την κατάληψη, ενώ η αντί-ΕΦΕΕ(ΚΝΕ) κατηγορούσε τους χιλιάδες συγκεντρωμένους ως προβοκάτορες, και προσπάθησε να εκκενώσει βίαια τον χώρο. Παρά την αρνητική αντιμετώπιση, μαζεύεται πολύς κόσμος, ξεκινάει μια εργατική συνέλευση και μια μαθητική. Τα συνθήματα δεν είναι απλώς αντιδικτατορικά, εμπνέονται από τους εργατικούς αγώνες και είναι αντικαπιταλιστικά. Ενδεικτικά: Κάτω η χούντα, Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Κάτω το κεφάλαιο, Επανάσταση Λαέ, Έξω οι Αμερικάνοι, και από τους αντιεξουσιαστές Κάτω το κράτος. Ξεκινούν οι πρώτες διαδηλώσεις με χιλιάδες άτομα, που για να αντιμετωπίσουν τους μπάτσους στήνουν φλεγόμενα οδοφράγματα και επιτίθενται με πέτρες και τούβλα. Τις επόμενες δυο μέρες συνεχίζονται ακατάπαυστα οι συνελεύσεις, οι διακηρύξεις και οι βίαιες διαδηλώσεις. Η αντί-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ αποφασίζει να συμμετέχει φιμώνοντας τις ελεύθερες φωνές. Προσπαθούσε μέχρι το τέλος να σταματήσει την εξέγερση όπως παραδέχονται στο τεύχος 8 1974 της Πανσπουδαστικής. Αντίθετα, παραμένει μειοψηφία και συμβιβάζεται.

Την Παρασκευή 16 Νοέμβρη οι συγκεντρωμένοι μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο φτάνουν τις 50.000, και ο χαρακτήρας παραμένει αντικαπιταλιστικός-αντιιμπεριαλιστικος., με προοπτική την βίαιη σύγκρουση με την ακροδεξιά κάστα κυβερνώντων. Οι διαδηλώσεις την νύχτα καταλήγουν σε αιματηρές συμπλοκές. Τα όργανα της ΕΛ.ΑΣ. επιτίθενται με δακρυγόνα, αύρες και περίστροφα στους διαδηλωτές, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές σκοτώνουν ανελέητα. Οι εξεγερμένοι απαντούν με βόμβες μολότοφ, τούβλα, επιθέσεις σε τράπεζες και στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Και ενώ ξετυλίγεται η καθολική άρνηση του λαού μας στον φασισμό, ο στρατός καλείται να επέμβει. Τανκς και στρατιώτες εμφανίζονται, σκορπίζοντας τον τρόμο στους συγκεντρωμένους. Ο κόσμος διασπάται σε διαδηλώσεις σε γύρω δρόμους, και οι υπόλοιποι εγκλωβίζονται στο Πολυτεχνείο. Η αντί-ΕΦΕΕ που κατέλαβε τον ραδιοφωνικό σταθμό ξεκινά ειρηνικά καλέσματα για συμφιλίωση(αδέλφια μας φαντάροι… κλπ). Η πλειοψηφία, γνωρίζοντας πως οι μισθοφόροι δεν υπάρχει περίπτωση να τους υπερασπιστούν, βλέπουν τον θάνατο στον ορίζοντα. Ακούγεται πως κάποιοι σκέφτονται να τους επιτεθούν με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, μα σύντομα καταλαβαίνουν πως είναι ανώφελο μπροστά στις ερπύστριες των τανκς.

Ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη, ένα θωρακισμένο όχημα, αφού αρχικά οπισθοχωρήσει, εισβάλλει γκρεμίζοντας την κεντρική πύλη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Στην συνέχεια το χάος: συλλήψεις, δολοφονίες, ξυλοδαρμοί, και ο ραδιοφωνικός σταθμός σταματά… Το κέντρο της Αθήνας αιματοκυλίστηκε, και η ιστορία του ελληνικού λαού χαράχτηκε ανεξίτηλα από τους νέους ελεύθερους-πολιορκημένους του Πολυτεχνείου.

35 χρόνια μετά τιμούμε τους ήρωες που πάλεψαν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Βλέπουμε πως η μεταπολίτευση δεν έφερε την κοινωνία που ονειρευόμαστε. Ακόμα και σήμερα μας φιμώνουν, μας αντιμετωπίζουν με την αστυνομία τους. Μας μεγαλώνουν μέσα στην πιο μεγάλη σκλαβιά, την οικονομική, και την πιο ύπουλη προπαγάνδα, τα ΜΜΕ. Χαιρετίζουμε τους νεκρούς αγωνιστές και κάθε ανατρεπτική φωνή στον κόσμο, και απαντούμε με νέους ασυμβίβαστους αγώνες. Αναγνωρίζουμε το Πολυτεχνείο όχι ως γιορτή εθνικής μνήμης, αλλά ως ταξική εξέγερση, η οποία καταλαμβάνει σπουδαία θέση δίπλα στο Γαλλικό Μάη του 68, και το ηρωικό κίνημα των Ζαπατίστας στο Μεξικό.

Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ Σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ

Κομματόσκυλα και καιροσκόποι: Κάτω τα χέρια από τους μαθητές!

Κάθε χρόνο πλέον προκύπτουν νέα ζητήματα, στα οποία το μαθητικό κίνημα καλείται να απαντήσει δυναμικά και μαχητικά. Από την στιγμή που το κράτος και οι εταιρείες δεν αποφασίζουν να σεβαστούν κανένα δικαίωμα (πράγμα αδύνατο διότι στηρίζουν την εξουσία τους σε αυτήν την εκμετάλλευση), οι μαθητές δεν έχουν παρά να αντιδράσουν. Αυτή η αντίδραση λοιπόν εκφράζεται μέσα από τις αποχές, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις και γενικά την πολύμορφη δράση τους.

Φυσικά, το σκηνικό που δημιουργείται δίνει τροφή σε διάφορους καιροσκόπους που βλέπουν στην αθωότητα των παιδιών τα αυριανά φερέφωνα τους. Βέβαια, αν θέσουν ξεκάθαρα τις κομματικές τους προσδοκίες γνωρίζουν πως δεν θα έχουν κανένα όφελος, διότι οι νέοι διψούν για ακηδεμόνευτους αγώνες, έτσι με ύπουλους και υπόγειους τρόπους καπελώνουν αλλεπάλληλα τους μαθητικούς αγώνες.

Η πιο φανερή και ξεδιάντροπη πρακτική είναι αυτή του ΚΚΕ, όσον αφορά τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων(ΣΑΣ). Αρχικά, το κάλεσμα αυτού του περιβόητου συντονιστικού γίνεται πάντα (τυχαία φυσικά!) από άτομα της ΚΝΕ, και η δικαιολογία είναι ότι τυχαίνει να είναι πρωτοπόροι. Δεν γίνεται εκτεταμένη ενημέρωση, καλούν συγκεκριμένα άτομα(ανταποκρίνονται εντελώς τυχαία ΚΝίτες κατά κύριο λόγο), και οι αποφάσεις είναι έτοιμες από το ΣΑΣ Αθήνας, όπως και τα φυλλάδια με την προοπτική της ενωτικής και πανελλήνιας δράσης! Δέχονται μόνο εκλεγμένα άτομα σε 15μελή, αποκλείοντας μεγάλο μέρος της μαθητικής κοινότητας, δίνοντας ένα συγκεντρωτικό χαρακτήρα «συνδικαλιστικού οργάνου» των μαθητών.

Ας περάσουμε σε πιο απτά περιστατικά… Θεσσαλονίκη 17 Νοέμβρη 2007, και ενώ όλες οι συλλογικότητες περνούν από το Πολυτεχνείο με τις πορείες τους, μόνο το ΚΚΕ, και τυχαία πάλι το ΣΑΣΘ αποφασίζουν να μην περάσουν από εκεί. Στην προσπάθεια ενός ατόμου να μοιράσει φυλλάδια της Πρωτοβουλίας Μαθητών ενάντια στην κομματοποίηση, οι φρουροί της ΚΝΕ τον τραμπούκισαν, και τελικά τον έδιωξαν. Στην Λάρισα, το ΣΑΣΛ καταλήγει τις πορείες του στο Εργατικό Κέντρο (παραδοσιακά ΚΚΕ), μαζί με φοιτητές της ΠΚΣ(φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ), με την δικαιολογία πως το ΕΚ τους παραχωρεί δωρεάν το χώρο (από την καλή του την καρδιά πάντα!).

Αλλά το πιο εξόφθαλμο γεγονός είναι οι πορείες για το ασφαλιστικό που συμμετέχει το ΣΑΣ σε πολλές πόλεις. Το κεντρικό σύνθημα είναι: Εμπρός λαέ, μην σκύβεις το κεφάλι, τώρα με το ΠΑΜΕ αντίσταση και πάλη. Όσες φορές υπάρχουν αντιδράσεις για την στήριξη στο ΠΑΜΕ το «λογικότατο» επιχείρημα είναι ότι το ΠΑΜΕ δεν ανήκει σε κανένα κόμμα. Ναι! Το θέατρο του παραλόγου… Το λένε και γελούν μόνοι τους, όταν ξέρουν πως το ΠΑΜΕ είναι απλά η συνδικαλιστική επέκταση του ΚΚΕ. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Ριζοσπάστης ανακοινώνει πριν γίνουν τις συνελεύσεις των ΣΑΣ, και ύστερα τις αποφάσεις τους και τις δράσεις με εγκωμιαστικό τρόπο. Τέλος, σε τεύχος της ΚΟΜΕΠ(Κομμουνιστική Επιθεώρηση, περιοδικό του ΚΚΕ, άνοιξη 2007) γράφει πως το σύνθημα έξω τα κόμματα από τα σχολεία είναι σαφής επίθεση στο ΚΚΕ και πως στοχεύει στον κατευνασμό του μαθητικού κινήματος. Στην συνέχεια, προτρέπει την ΚΝΕ να λειτουργεί ως πρωτοπόρος στα συντονιστικά, εγκωμιάζοντας το καπέλωμα. Όποιες πρωτοβουλίες γίνονται από αναρχικούς ή ανένταχτους αριστερούς χαρακτηρίζονται αποτυχημένες, διότι (και καλά!) συμμετέχουν μόνο άτομα αυτού του χώρου(λες και στα ΣΑΣ που είναι μόνο κνίτες είναι καλύτερα).

Οι αγώνες των μαθητών είναι υπόθεση των ίδιων, και όχι των κομμάτων

Αυτοοργανώνουμε την αντίσταση μας με ακηδεμόνευτες πρωτοβουλίες

Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση(Λάρισα)

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Μαθητών (Θεσσαλονίκη)

Γενική Απεργία Τρίτη 21 Οκτώβρη

60 άτομα το μπλοκ της Ανεξάρτητης Μαθητικής Κίνησης, και μετά την σγκέντρωση στην νομαρχία καταλήξαμε στην πορεία του ΕΚΛ(Εργατικό Κέντρο Λάρισας), με πανό, συνθήματα, φυλλάδια κλπ. Μοιράστηκε επίσης και το Αντιθετο Ρεύμα(το έντυπο της ΑΜΚ)
Θα ανεβούν και φωτογραφίες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ?

Για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς πρεσβεύουν οι ελευθεριακοί παιδαγωγοί, θα πρέπει να δει από μια άλλη σκοπιά την σημερινή κανονιστική εκπαίδευση. Κάποτε μας έλεγαν: «Να μεγαλώσεις παιδί μου, να πας σχολείο να μάθεις γράμματα». Φυσικά, αν ερχόταν καλοί βαθμοί απολαμβάναμε την ευνοϊκή αντιμετώπιση των γωνιών που μας προόριζαν για το πανεπιστήμιο. Μας μεγάλωναν με έναν σκοπό: «Μάθε γράμματα να πιάσεις μια δουλειά, να βγάζεις λεφτά και να μην γίνεις εργάτης». Αυτό μας έστρωνε σε μια καρέκλα ως τα 18 που ερχόταν η ώρα της κρίσης, και χωριζόμασταν σε φοιτητές και τιποτένιους εργάτες. Όλα εντάξει μέχρι εδώ; Όλα ρόδινα; Ας εμβαθύνουμε περισσότερο τώρα.

Η υποχρεωτική εκπαίδευση δεν υπήρχε ανέκαθεν φυσικά, παρά ήταν ένα δημιούργημα του καπιταλιστικού συστήματος. Οι παλιότερες κοινωνίες είχαν (όχι όλες) τα πανεπιστήμια, που δεν ήταν υποχρεωτικά, και οι φτωχοί δεν είχαν εύκολη πρόσβαση. Στην πορεία λοιπόν του νέου συστήματος, οι ανάγκες της αγοράς κατέστησαν απαραίτητη την εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού, μέσα στο όμορφο περιτύλιγμα της πνευματικής εξύψωσης. Η κρατική μηχανή φυσικά μερίμνησε να κατευνάζει τις καταπιεσμένες μάζες με τις κατάλληλες και πιο ύπουλες μεθόδους.

Η έννοια λοιπόν της εκπαίδευσης λειτουργεί ως εξής: παίρνω έναν παιδικό(κενό) νου, και τον μεταλλάσω σε έναν σύγχρονο εργάτη με τις γνώσεις που του αρμόζουν. Με αυτόν τον τρόπο φυσικά καταπατιέται η προσωπική ελευθερία και η αυτομόρφωση, γιατί οι προσωπικότητες διαμορφώνονται από ένα συγκεκριμένο πλάνο. Βέβαια, όταν η τάξη των βιομηχάνων κατέχει την εξουσία, η εκπαίδευση παίρνει τον ίδιο βιομηχανικό χαρακτήρα προς όφελος μόνο της αγοράς. Δίνουν στους σπουδαστές τεχνικές γνώσεις, και ότι υλικό τους ικανοποιεί στην μιζέρια τους, εξυμνώντας την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Μαθηματικά κ θετικές επιστήμες(για τεχνικές & επιστημονικές απασχολήσεις), Ιστορία(παραχαραγμένη, καλλιεργεί τον εθνικισμό), θρησκευτικά(ανατροπή της προοδευτικής επιστήμης και της λογικής) κ.α. Από το πρόγραμμα αυτό λείπει δυστυχώς η φιλοσοφία, η ριζοσπαστική επιστήμη και κάθε απελευθερωτική ιδέα. Και όπου διδάσκονται παίρνουν τον πιο ήπιο για το σύστημα χαρακτήρα. Καλλιεργείται ο ανταγωνισμός, διότι είναι κοινό μυστικό πως όλοι διαβάζουν για να πιάσουν δουλειά, την οποία διεκδικεί και ο συμμαθητής του, που μοιάζει πλέον αντίπαλος.

Επίσης, φανερό είναι πως μία κυβέρνηση δεν θα δίδασκε κάτι που θα πήγαινε κόντρα στο ρεύμα, δηλαδή η σημερινή εκπαίδευση είναι αντιδραστική, συντηρητική και δεν βοηθάει την εξελικτική πορεία της κοινωνίας. Τέλος, η καταπίεση των μαθητών φαίνεται με τους όλο και αυξανόμενους βανδαλισμούς στα σχολικά κτίρια και τους καθηγητές (δεν είμαστε υπέρ των βανδαλισμών, απλά πιστεύουμε πως η ψυχολογική αιτία είναι η καταπίεση, η κόπωση και η ποδηγέτηση των μαθητών).

Προχωρώντας, βλέπουμε δύο πλευρές: την εκπαίδευση που διαμορφώνει (αλλιώς: περιορίζει, καθορίζει προς το συμφέρον της) τον άνθρωπο, και την έλλειψη μόρφωσης(εξίσου πνευματική σκλαβιά). Δηλαδή δεν υπάρχει μία λύση, μια τρίτη οδός; Σε αυτό ακριβώς πιστεύουμε εμείς, και μία ομάδα ελευθεριακών παιδαγωγών που δόμησαν την έννοια της ελευθεριακής εκπαίδευσης.

Είναι απάνθρωπο φυσικά να αφήνουμε τα παιδιά χωρίς καμία μόρφωση, διότι θα μετατρέψουμε τον κόσμο σε ζούγκλα. Η συλλογική αυτομόρφωση ήταν αυτή που δημιούργησε την γλωσσική επικοινωνία η οποία με την σειρά της δημιούργησε την σκέψη, την λογική και μας εξύψωσε σε σχέση με τα υπόλοιπα ζώα. Χωρίς λοιπόν την διάδοση των γνώσεων θα βρισκόμαστε ακόμα στις σπηλιές, εγκλωβισμένοι στην ατομική μιζέρια μας.

Η εκπαίδευση σε μια κοινωνία ελεύθερη και αυτοοργανωμένη παίρνει απελευθερωτικό χαρακτήρα. Απελευθερώνει τον νέο από την παιδική ηλικία, της οποίας η έννοια είναι ανελεύθερη, δηλαδή παιδί είναι αυτός που η λογική του δεν τον καθιστά αυτόνομο. Η ελευθεριακή εκπαίδευση εφοδιάζει τον μαθητή με την λογική, την ανεξαρτησία κα την αυτονομία του, αποδεσμεύοντας τον από την παιδικότητα(όχι απαραίτητα στα 18). Είναι η μέθοδος που μαθαίνει στον νέο πώς να διαμορφώνεται ο ίδιος, και όχι να τον διαμορφώνει αυτή μέσα σε καλούπια.

Με ποιες αρχές όμως μπορεί μια εκπαιδευτική διαδικασία να μην γίνει άλλη μια μορφή κονσερβοποίησης του παιδικού μυαλού; Βασικό ζήτημα είναι λοιπόν το αυτεξούσιο. Αυτό σημαίνει πως ο νέος, πριν αποκτήσει κριτική σκέψη δεν διδάσκεται τίποτα ως αυθεντία, και οι λέξεις υποχρέωση, διαταγή και καθήκον είναι καλό να αποφεύγονται. Παίρνει τις γνώσεις ως εργαλείο που θα τον βοηθήσουν στην ζωή του, και δεν γίνεται αυτός εργαλείο των γνώσεων του. Επιπλέον, ό,τι μαθαίνει δεν το μαθαίνει ως ένα αφηρημένο καλό που θα του χρησιμεύσει στο μέλλον, αλλά βιώνει την πρακτική ανάγκη να το διδαχθεί. Τα πάντα σε αυτή την φόρμα από την ανάγνωση μέχρι την αριθμητική. Επίσης βασικό είναι η ανυπαρξία ενός συγκεκριμένου προγράμματος που περιορίζει την διδασκαλία, όπως και βιβλία-αυθεντίες.

Η διαδικασία της μάθησης θα είναι η πραγμάτωση μιας πολύπλευρης αναζήτησης (δόξα τη τεχνολογία είναι πλέον πολύ εύκολο) σε θέματα που θα προκύπτουν με την θέληση των μαθητών. Μόνο ένα μίνιμουμ που είναι απαραίτητο, του τύπου: ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά. Και μεγάλη βάση πρέπει να δίνεται στην φιλοσοφία και όλες της τις παραμέτρους, αλλά οπωσδήποτε στην καθημερινή πρακτική ζωή.

Συνεχίζοντας, μία σημαντική αρχή της ελευθεριακής εκπαίδευσης είναι η σεξουαλική απελευθέρωση, θεμελιωμένη από τον ψυχολόγο-επιστήμονα-επαναστάτη Βίλχελμ Ράιχ, εφαρμοσμένες από το σχολείο του Α.Σ. Νηλ, το Σάμμερχιλ. Δυστυχώς, στο σημερινό σχολείο επικρατεί ακόμα ο πουριτανισμός και η χριστιανική συντηρητική ηθική. Απαγορεύονται συχνά οι σχέσεις των δύο φύλων(ή ακόμα περισσότερο η ομοφυλοφιλία). Και όπως ορίζεται από την σύγχρονη ψυχολογία, η συσσωρεμένη και καταπιεσμένη λίμπιντο αναπαράγει και διαιωνίζει την εγκληματικότητα, και καλλιεργεί διαταραγμένες προσωπικότητες. Με αποτέλεσμα, αν κάποιος αντιδράει και ψάχνει τον έρωτα, μολύνεται από τις διαστροφές που περιέχονται στην πορνογραφία.

Η υγιής σεξουαλικότητα και η αμφισβήτηση της σημερινής οικογένειας είναι βασικά συστατικά της κοινωνίας στην οποία ελπίζουμε και για την οποία αγωνιζόμαστε. Σεξουαλική ελευθερία, πληροφορίες προφύλαξης για κάθε νέο, πέρα από το: «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» και τον ρατσισμό προς την διαφορετικότητα (ομοφυλοφίλων, αμφιφυλόφιλων κλπ.)

Κλείνοντας συμπεραίνουμε πως η ελεύθερη αναζήτηση, σε συνδυασμό με τις επαρκείς πρακτικές-τεχνικές γνώσεις δομούν τους ελεύθερους ανθρώπους και στηρίζουν την αυτοδιαχειριζόμενη εργασία του μέλλοντος. Για έναν άνθρωπο που δεν είναι απλό προϊόν της κοινωνίας, αλλά παραγωγός της. Μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση που θα καθορίσει την νέα παιδεία, χαιρετίζουμε κάθε πρωτοβουλία πειραματισμού στα πλαίσια της αυτοδιαχείρισης και της ελευθεριακής παιδαγωγικής. Μίας διαδικασίας που λειτουργεί με ελεύθερες συνθήκες, και καλλιεργεί την ελεύθερη βούληση.

Από την ελευθερία, και για την ελευθερία…

ΟΥΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΥΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ

ΥΓ: Για να γνωρίσετε καλύτερα το έργο των ελευθεριακών παιδαγωγών μελετήστε το έργο των Βίλχελμ Ράιχ, Α.Σ.Νηλ, Φρέιρε, και συγκεκριμένα έργα των Μαρξ, Στίρνερ κλπ. Πολύ καλό είναι επίσης το βιβλίο: «Το αλφαβητάρι της ελευθεριακής εκπαίδευσης» του Τζόελ Σπρίνγκ. Επίσης αξίζουν μελέτη πειραματικά σχολεία όπως Σάμμερχιλ, ανοικτό σχολείο της οδού Βιτρύβ, κ.α.

Οκτώβρης 2050

Τι να περιμένω τόσα χρόνια; Τι είναι αυτό το γαμημένο πράγμα που μ έχει φυλακίσει σ αυτή τη ζωή; Γιατί να ζω τόσα χρόνια φυλακισμένος ;

Αυτές είναι συχνές ερωτήσεις που κάνω στον εαυτό μου…..

Έτος 2050 όπου αυτό το ων που λέγεται …. άνθρωπος κατάντησε σε κόλαση κάτι που παλιά λέγονταν ζωή. Όλοι πίστευαν ότι η γη θα πήγαινε όλο και καλύτερα. Μας έταζαν παγκόσμια ανάπτυξη, επιχειρηματικότητα αλλά μας κατάχωσαν σε γκρίζες μητροπόλεις, που με κόπο εμείς φτιάξαμε, γεμάτες άγχος και καπνό. Τώρα πια λόγω της απληστίας μας δεν έχει μείνει ούτε μια σταγόνα νερό, ένα αγαθό για το οποίο έγινε ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμο Εταιρειών οι οποίος έδωσε τη χαρακτηριστική βολή στη γη. Σαν να μην έφτανε αυτό η γη μετατράπηκε σε μία πύρινη κόλαση όπου ο άνθρωπος καίγεται είτε από την τοξική βροχή είτε απ τις ακτίνες του ηλίου που μας καίνε όλο και περισσότερο. ¨Έτσι είμαστε σαν θλιμμένες μαριονέτες του θεάτρου και στεκόμαστε λες και κρεμιόμαστε απ, τον έναστρο ουρανό, ζαρωμένοι απ το τοξικό νέφος και την αφυδάτωση μη θυμίζοντας σε κανέναν ότι κάποτε υπήρξαμε εφευρέτες και περήφανοι .

Στην αχανή πόλη που ζω, που κάποτε λέγονταν Αθήνα (τώρα πήρε το όνομα μιας πολυεθνικής με το όνομα Interlect ), οι δυσκολίες είναι το μόνο που αυξάνεται μαζί με το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Παρά τις αντιστάσεις μας οι πλούσιοι τώρα πια κατέχουν το 90% της γης μας ενώ εμείς αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε μέσα σε απάνθρωπα εργοστάσια αμειβόμενοι με δυο λίτρα νερό τη μέρα το οποίο αν και τοξικό είναι το μόνο που υπάρχει για να πιούμε εμείς οι Κοινοί . Οι πλούσιοι μόνο έχουν το δικαίωμα στο τρεχούμενο νερό και στο φαγητό, το οποίο πια έχει γίνει καύσιμο για τ’ αυτοκίνητά τους ενώ είναι οι μόνοι που αντέχουν το βαρύ φόρο Καθαρού Αέρα καθώς εμείς αρκούμαστε στον καρκινογόνο και τοξικό. Εννοείται , ότι δεν υπάρχει ελευθερία γνώμης και όποιος έχει και αντιστέκεται, πεθαίνει.

Δυστυχώς πολλοί ήταν που τα πρόβλεψαν πριν από καιρό και προσπάθησαν να τα αλλάξουν αλλά τους είπαμε τρελούς και τους προδώσαμε ή σκοτώσαμε με τα ίδια μας τα χέρια. Δολοφονήσαμε αυτούς που προσπάθησαν να μας βγάλουν απ το βούρκο που είμαστε ….Καλά να πάθουμε…. Το αξίζουμε…... Το πιο φριχτό τους όμως βασανιστήριο είναι ότι, με μια ρύθμιση που μας έκαναν από γεννησιμιού μας, έχουν πάνω μας δικαίωμα ζωής και θανάτου

Όταν ήμουνα στην ηλικία των παιδιών μου πίστεψα πως θα άλλαζα τον κόσμο και θα τον έκανα πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο όμως σ αυτήν την μάχη έχασα αφού προδόθηκα απ αυτούς που νόμιζα φίλους. Όταν συλλογίζομαι γιατί καταντήσαμε έτσι, ένας κόμπο με πιάνει στο λαιμό….. Φταίω κι εγώ που είμαστε έτσι. Τώρα πια όμως όλα θα τελειώσουν κι η διακαής ανάγκη μου να πεθάνω θα εκπληρωθεί (Βλέπεις έκλεψα χθες το βράδυ ένα Χάπι Ύπνου από έναν ασφαλίτη). Νιώθω τόσο ευτυχισμένος που ο θάνατος θα με λυτρώσει απ’ τα τόσα χρόνια πόνου . Νιώθω τόσο δυνατός που θα πεθάνω και θα τελειώσει το μαρτύριο για μένα αλλά και τόσο αδύναμος που δεν μπόρεσα να τον αλλάξω όταν έπρεπε…….

Έχετε γεια………..

Ίσως το κείμενο που προηγήθηκε να είναι ένα απ τα πιο απαισιόδοξα κείμενα που απεικονίζουν το μέλλον, σενάριο το οποίο ίσως να μην απέχει και πολύ απ την μελλοντική μας πραγματικότητα δεδομένης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, των ακατάπαυστων πολέμων και του εφιάλτη Μεγάλου Αδελφού. Παρ’ όλα αυτά η απαισιοδοξία του χάνεται αν σκεφτούμε ότι ακόμα, και το τονίζω αυτό, μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο….. Όταν το κατανοήσουμε ο δρόμος δεν θα είναι μακρύς για την αντίθετη κοινωνία απ αυτή που περιγράφει το κείμενο…μια κοινωνία ελεύθερη οπού θα υπάρχει σεβασμός προς το περιβάλλον και όπου θα δεσπόζει η ισότητα.

Επισιτιστική Κρίση:
Όταν η αφθονία του καπιταλισμού
αποδεικνύεται ότι είναι ένα ψέμα.

Τους τελευταίους μήνες είμαστε θεατές μίας τρελής κούρσας ανόδου των τιμών σε βασικά για την επιβίωση αγαθά όπως το αλεύρι, το ρύζι, το σιτάρι κλπ. Επιπλέον, όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες αντιμετωπίζουν την οικονομική εξαθλίωση σε σημείο τέτοιο, που οι εξεγέρσεις για λίγο αλεύρι ή ρύζι, ειδικά σε χώρες όπου η εκμετάλλευση είναι τεράστια, να είναι καθημερινότητα. Έτσι φτάσαμε περίπου η μισή ανθρωπότητα, σχεδόν 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ζει με λιγότερα χρήματα από 1,5 euro τη μέρα ενώ το 6% των ανθρώπων κατέχουν το 59% του παγκόσμιου πλούτου.

Το πρόβλημα είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό
Ας μην γελιόμαστε! Ένα σύστημα το οποίο ξαναφέρνει τον νόμο της ζούγκλας σε κάθε κοινωνία και σε κάθε σπίτι ευλογώντας τον ανταγωνισμό μεταξύ ιδιωτών και έχει ως στόχο το αδιάκοπο και συνεχές κέρδος της βάρος φύσης και πληθυσμών δεν θα μπορούσε να φέρει διαφορετικά αποτελέσματα. Έτσι, στο όνομα της ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας (πολύ όμορφη λέξη για πολύ απάνθρωπη έννοια) οι μεγάλες πολυεθνικές όπως η Coca-Cola, η Nike, η Adidas κτλ κτλ απασχολούν ανθρώπους με 3 ή 4 ευρώ τη μέρα ίσα ίσα συντηρώντας την φτώχεια τους και εξαθλιώνοντάς τους……

Ας δούμε όμως τις αιτίες της ανόδου των τιμών των τροφίμων και της αύξησης της φτώχειας.
Μια απ τις πιο κύριες είναι σίγουρα η ανάπτυξη της τεχνολογίας των βιοκαυσίμων, κάτι το οποίο εδώ και καιρό λιβανίζουν οι ‘φιλάνθρωπες’ και κοινωνικά νοιαζόμενες πολυεθνικές οι οποίες θέλοντας να παραστήσουν ότι νοιάζονται για το κοινωνικό σύνολο και το περιβάλλον προωθούν ένα εναλλακτικό μη ρυπογόνο καύσιμο. Ως εδώ όλα καλά!!! Τι γίνεται όμως με τους ιθαγενείς οι οποίοι απ την μία μέρα στην άλλη μαθαίνουν ότι το καλαμπόκι που καλλιεργούν δεν θα τους ταΐζει πια αλλά θα χρησιμοποιείται ω βιοκαύσιμο σε αυτοκίνητα τα οποία δεν θα μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ποτέ; Τίποτα, ο κόσμος στέκεται φανερά παγερός και ανάλγητος μπροστά στην φτώχεια και τους θανάτους τους οποίους προκαλεί το θέμα βιοκαύσιμα και γίνεται φανερά συνένοχος στον θάνατο απ την πείνα τόσων ανθρώπων οι οποίοι πληρώνουν ότι δεν γεννήθηκαν ‘πολιτισμένοι’ καταναλωτές σε μια απ τις εξίσου ‘πολιτισμένες’ χώρες, ότι ανήκουν δηλαδή, στο 75% του πληθυσμού της γης.

Οι κλιματικές αλλαγές τις οποίες προκάλεσαν ανθρωπογενεις ενέργειες δεν θα μπορούσαν παρά να είναι παράγοντας για την άνοδο της τιμής των τροφίμων αφού οι έντονες βροχοπτώσεις στην Ευρώπη, ο παγετός στην Αργεντινή και οι ξηρασίες στην Αυστραλία μείωσαν σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή τροφίμων. Σε ένα τέτοιο επίπεδο μεγάλο ρόλο στην αύξηση της φτώχειας παίζει και η κερδοσκοπία διαφόρων εταιρειών οι οποίες πρόκειται να εκμεταλλευτούν και εκμεταλλεύονται την κρίση.
Επιπλέον και η τιμή του πετρελαίου, η οποία ανεβαίνει συνέχεια, παίζει κι αυτή μεγάλο ρόλο στην αύξηση της τιμής των τροφίμων αφού αυξάνει τα έξοδα για την παραγωγή τους.

Και τα άσχημα δεν σταματούν εδώ, ο άνθρωπος συνεχίζει να εθίζεται όλο και πιο βαθιά στον υπερκαταναλωτισμό συνεχίζοντας να συμπεριφέρεται πιο αχόρταγα από ποτέ στην ιστορία του. Κάτι τέτοιο αυξάνει τις καταναλωτικές (φτιαχτές πάντα) ανάγκες των ατόμων που μπορούν να αγοράσουν τα τρόφιμα δηλαδή των κατοίκων των οικονομικά αναπτυγμένων κρατών. Έτσι, οι εταιρείες προσανατολίζονται στην πώληση αγαθών κυρίως στις οργανωμένες δυτικές αγορές που είναι πιο κερδοφόρες, ενώ εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο τα φτηνά εργατικά χέρια του κόσμου συντηρώντας την υποταγή του.

Απ΄ τα παραπάνω βλέπουμε ότι το πρόβλημα της φτώχειας έρχεται απ τις ρίζες του καπιταλιστικού συστήματος του οποίου τα αίτια είναι αυτά που ακριβώς που ευλογεί και προκαλεί δηλαδή ο υπερκαταναλωτισμός, η λεηλασία και καταστροφή της φύσης προς όφελος της δημιουργίας του ‘πράσινου’ χρυσού (βλ. βιοκαύσιμα), η κερδοσκοπία η οποία προέρχεται απ τον ίδιο τον ανταγωνισμό. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που υπάρχουν στον κόσμο περιγράφουν το αληθινό πρόσωπο του καπιταλισμού και όχι αυτό που μας πλασάρουν οι κυβερνήσεις. Δείχνουν το αληθινό του πρόσωπο, τη στυγνή εκμετάλλευση που κρύβουν οι συμφωνίες του ελεύθερου εμπορίου, τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων λόγω των τελευταίων και την αναλγησία ενός συστήματος το οποίο βιάζει καθημερινά την ανθρώπινη ζωή καταπιέζοντας την και εξουθενώνοντας την προς όφελος της οικονομικής ελίτ.

Σ ένα τέτοιο σύστημα στο οποίο γεννηθήκαμε, το οποίο βασίζεται στην αδικία ο μόνος στόχος μας δεν θα μπορούσε παρά να είναι η ανατροπή του και η ανάπτυξη ενός νέου συστήματος και τρόπου ζωής που θα βασίζεται στην ισότητα την ελευθερία και την δικαιοσύνη. Ενός συστήματος που θ΄ αποβάλει τις αξίες και τα χαρακτηριστικά του παλιού και θα δώσει στην θέση του τις δικές τους όπως είναι η ελευθερία, η ίση κατανομή του παραγόμενου πλούτου και προ πάντων ο σεβασμός στον άνθρωπο

Ευχόμαστε στους ανθρώπους να οργανώσουν την οργή τους κόντρα στο σύστημα που τους έφερε στην κατάσταση που είναι τώρα και τους στέρησε το δικαίωμα στην ζωή . Αρκεί μια φλόγα για να γίνει η πυρκαγιά όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, και γι’ αυτό το έχουν φροντίσει με τον καλύτερο τρόπο αρχηγοί κρατών και οι ιδιοκτήτες πολυεθνικών.

SOS - Δολοφονία στην Κέρκυρα

Δυστυχώς η κατάσταση που επικρατεί στην Λευκίμμη Κέρκυρας τις τελευταίες μέρες είναι ελάχιστα γνωστή, διότι τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης φρόντισαν να αποσιωπήσουν τις βιαιότητες της αστυνομίας ενάντια στον δίκαιο αγώνα των κατοίκων. Οι άνθρωποι αυτοί διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στη δημιουργία ενός νέου ΧΥΤΑ στην περιοχή τους, διεκδικώντας τα αυτονόητα: αξιοπρεπή και υγιεινή ζωή. Όταν ξεκίνησαν οι διεργασίες στις 29/5 πολλοί κάτοικοι συγκεντρώθηκαν να εμποδίσουν αυτήν την προσπάθεια, με οποιοδήποτε μέσο.

Βέβαια όπως γίνεται συνήθως δεν άργησαν να εμφανισθούν δυνάμεις των ΜΑΤ(οι παραβρισκόμενοι κάνουν λόγο για 8 με 10 διμοιρίες) δείχνοντας πως η κατασκευή του έργου κρύβει ορισμένα συμφέροντα και η πολιτεία δεν διαπραγματεύεται την κατασκευή του. Αμέσως, οι οργισμένοι κάτοικοι έριξαν λάδι στο οδόστρωμα, έστησαν φλεγόμενα οδοφράγματα με αυτοκίνητα, κάδους, δέντρα, λάστιχα και ότι άλλο έβρισκαν ώστε να εμποδίσουν την διέλευση των δυνάμεων καταστολής. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν επιθετικοί, κράτησαν απόσταση μέχρι που οι μπάτσοι ξεκίνησαν να πλησιάζουν. Τότε, με τον φόβο της επικείμενης επίθεσης εναντίον τους, απώθησαν τους αστυνομικούς με κροτίδες, βόμβες μολότοφ, ξύλα, και με έναν πρωτοφανή πετροπόλεμο. Σχετικό βίντεο:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=873741

Από εκείνη την στιγμή, ξεκίνησε ένα καθεστώς τρομοκρατίας, κλασική τακτική της ΕΛ.ΑΣ. Απαγορεύτηκε στα τοπικά ΜΜΕ να πλησιάσουν στην περιοχή, ώστε να μην καταγραφτούν τα αίσχη των δολοφόνων των ΜΑΤ, και ξεκίνησε μία αδυσώπητη χρήση χημικών και δακρυγόνων, για να υποχωρήσουν οι εξεγερμένοι κάτοικοι της Λευκίμμης. Ξαφνικά, πάνω στην σύγκρουση, ένας μπάτσος χτύπησε νεαρό μηχανόβιο στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο της μηχανής και να παρασύρει μία 40χρονη έγκυο γυναίκα. Εξαρχής προσπάθησαν να συγκαλύψουν το γεγονός λέγοντας πως ο νεαρός γλίστρησε από τα λάδια και δεν ευθύνεται ο αστυνομικός, μα όπως αποδείχτηκε στο σημείο εκείνο δεν υπήρχαν λάδια, και οι κάτοικοι ζητούσαν τα στοιχεία του μπάτσου όντας παρόντες στο συμβάν. Και για να καταλάβει κάποιος πόσο εξόφθαλμη ήταν η βία, θα πρέπει να δει την συλλογική δήλωση παραίτησης όλων των στελεχών Νέας Δημοκρατίας Κέρκυρας, μέχρι και το ίδιο τους το κόμμα διαμαρτυρήθηκε. Δείτε την στο:

http://xyta-lefkimis.blogspot.com/2008/05/blog-post_4236.html

Η άτυχη γυναίκα (αν και καθόλου τυχαία δεν είναι τα «ατυχήματα» της ασφάλειας) έσβησε ύστερα από νοσηλεία με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις σε μονάδα εντατικής θεραπείας αφήνοντας δύο παιδιά πίσω της. Κατά την διάρκεια του συλλαλητηρίου της 1^ης Ιουνίου, ακουστήκαν συνθήματα ενάντια σε δήμαρχο (συνυπεύθυνος στην υπόθεση) και αστυνομία, και έριξαν αυγά και μπουκάλια νερού στα ΜΑΤ. Συμμετείχαν περίπου 2.000 με 2.500 άτομα, οργισμένοι από το νέο του θανάτου της 40χρονης αλλά δεν υπήρξε σύγκρουση πέρα από μικρές αψιμαχίες.

Όλα αυτά ήρθαν να επιβεβαιώσουν για μια φορά ακόμα το ρόλο της αστυνομίας και όλων των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην λήθη, δεν ξεχνάμε την δολοφονία του μετανάστη Τόνυ Ονούα πέρσι τον Αύγουστο στη Θεσσαλονίκη από δύο αστυνομικούς, δεν ξεχνάμε τα καθημερινά βασανιστήρια σε λαθρομετανάστες, την εκμετάλλευση ιεροδούλων, τον ξυλοδαρμό του Αυγουστίνου Δημητρίου και όλων των χιλιάδων κακοποιημένων διαδηλωτών, την καταστολή καταλήψεων και ελεύθερων χώρων. Δεν κάνουμε τα στραβά μάτια στην διακίνηση ναρκωτικών, μία κατ’ εξοχήν δουλειά της αστυνομίας. Καθημερινά αποδεικνύουν ότι όταν τους λέμε δολοφόνους δεν έχει μόνο μεταφορική σημασία.

Όλες οι αξίες αυτής της κοινωνίας βρίσκονται στις κλούβες της αστυνομίας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ

Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση

Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης

Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων

Αλληλέγγυοι-ες

Ιός Κο

Αλλη

Σχετικά Με Την Διαφήμιση

Κάθε μέρα της ζωής μας δεχόμαστε έναν τεράστιο όγκο (διαφημιστικών και όχι μόνο)μηνυμάτων που μας ωθούν στον καταναλωτισμό και στην τυποποίηση. Μέσα στις γκρίζες μητροπόλεις αλλά και όπου βρεθεί ο κάθε άνθρωπος «μυείται» στο να καταναλώνει όσο πιο άπληστα γίνεται αφού οι δρόμοι, τα πάρκα, οι γέφυρες, τα δάση, οι λίμνες, οι τοίχοι , ακόμη και τα σπίτια μας γίνονται χώροι όπου μας πλασάρουν προϊόντα, ιδέες, νοοτροπίες, συμπεριφορές και πρότυπα, τα οποία έχουν κάποιους στόχους για τους οποίους προωθούνται.

Ο πρώτος στόχος τους είναι η συνεχής και αδιάκοπη τόνωση της αγοράς μέσω βέβαια των προτύπων που πλασάρουν, όπως είναι το πρότυπο της γυναίκας -κούκλας, του άντρα- σωματώδους τέρατος και του παιδιού- καταναλωτή. Μέσω αυτών, ασφαλώς, γίνονται πραγματικότητα τα όνειρα των ατόμων της κάθε οικονομικής ελίτ η οποία στοχεύει στην συνέχιση της καταναλωτικής μανίας του ατόμου και συνεπώς την συνέχιση της οικονομικής αλλά και πολιτικής δικτατορίας των επιχειρηματικών λόμπι.

Ο δεύτερος στόχος της διαφήμισης δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την συνεχή προσπάθεια για χειραγώγηση των μαζών. Γνωρίζοντας και αποδεχόμενοι το παράδοξο του Χιουμ το οποίο λέει ότι : Η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των εξουσιαζόμενων το μόνο που πρέπει να κάνει η ελίτ για να μας κρατήσει στη μιζέρια μας είναι το να μας πείσει ότι όλα πάνε καλά και ότι δεν υπάρχει ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Επιπλέον, λόγω της ιδιότητας που έχουν δώσει οι επιστήμονες της Σκέψης στην διαφήμιση (αυτή την στιγμή εντονότερη από ποτέ) να διαμορφώνει συνειδήσεις την κάνανε να στοχεύει κατευθείαν στο μυαλό. Έτσι, στα χέρια της κάθε ελίτ καταφέρνει να γίνει αποτελεσματικότατο όπλο προπαγάνδας το οποίο με τη συνδρομή της τεχνολογίας μπορεί να μετατρέψει τους άλλοτε ενεργούς πολίτες σε πειθήνια ανδρείκελα τα οποία ή δεν θα εξεγείρονται καθόλου ή θα εξεγείρονται ελεγχόμενα. Σαν «απόδειξη» ίσως ότι θα υπάρχει ελευθερία του λόγου αφού θα την έχουν κατακρεουργήσει με εκτρώματα τύπου: Je t’ aime, Big Brother, Fame Story και γενικώς με όλα αυτού του τύπου τα κατασκευάσματα ύπνωσης του μυαλού μέσω της ψεύτικης ευτυχίας).

Αυτό το δημιούργημα του καπιταλιστικού συστήματος δείχνει τις απάνθρωπες και εξουσιαστικές βλέψεις που έχει η παγκόσμια οικονομική ελίτ και τα οράματα που έχει για ένα λαό ολοκληρωτικά αποκεφαλισμένο και άβουλο με μόνο προορισμό της ζωής του την συνεχή κατανάλωση συντηρώντας έτσι την αδικία, την πείνα, την φτώχεια και την ανισότητα.
Στο επικείμενο απολυταρχικό και στα χαρτιά μόνο δημοκρατικό καθεστώς που ίσως έρθει αν δεν αντιδράσουμε η TV και τα ΜΜΕ γενικότερα πιθανότατα να είναι οι αποτελεσματικότερες δυνάμεις καταστολής οι οποίες όταν πετύχουν τον στόχο τους θα έχουν καταπνίξει κάθε εστία εξέγερσης ευνουχίζοντας κυριολεκτικά τα μυαλά των εξεγερμένων. Έτσι, οι ισχυροί θα συνεχίζουν ανενόχλητοι το θανατερό έργο τους σπέρνοντας τον πόλεμο τον πόνο και την φτώχεια στο πέρασμά τους.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο απολυταρχικό και ανελεύθερο σύστημα το οποίο είναι ακόμα στα γεννοφάσκια του νιώθουμε ξένοι. Εκτός όμως απ αυτό νιώθουμε επίσης και την ανάγκη να αντιδράσουμε ενάντια σε όποιον έχει στόχο την χειραγώγηση του πνεύματος και την καταστροφή κάθε εστίας ελεύθερης δημιουργίας με μόνο σκοπό την υπεράσπιση της ελευθερίας του πνεύματος πράγμα το οποίο η διαφήμιση και οι δημιουργοί της στοχεύουν να καταστρέψουν


Τέλος, αφιερώνω αυτό το τετράστιχο του Θανάση Παπακωνσταντίνου απ το τραγούδι Το Αερικό για όλους αυτούς που στέκονται απέναντι στην ελευθερία της σκέψης :

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
Κι αν ο κλοιός στενεύει
Ο νους μας είναι αληταριό
Π’ όλο θα δραπετεύει

Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση

Ο δεκάλογος του καλού εθνικιστή

Το παρακάτω είναι ένα χιουμοριστικό κείμενάκι το οποίο είναι αφιερωμένο στους ''φίλους'' μας τους εθνικιστές (για να έχουν κι αυτά ένα πρότυπο.... τα καημένα) απο τον κύριο Γιώργη Γιατρομανωλάκη καθηγητή κλασσικής Φιλολογίας και συγγραφέα το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ στις 9/3/08

Ο δεκάλογος του καλού εθνικιστή

Οι λέξεις «εθνικισμός» και «εθνικιστής» εμφανίζονται στην ελληνική γλώσσα στα μέσα του 19ου αι. ως μεταφραστικά δάνεια για να περιγράψουν μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ερμηνεία των όρων από παλαιότερα λεξικά. Εθνικισμός είναι «η αποκλειστική προσήλωσις εις τα εθνικά ιδεώδη με τάσεις εδαφικής επεκτάσεως του Εθνους εις βάρος άλλων Εθνών», ενώ «εθνικιστής» είναι «ο εμφορούμενος υπό των αρχών του εθνικισμού». Δεν είναι βέβαιο αν οι παλαιοί εθνικιστές ήταν προσηλωμένοι αποκλειστικά στην εδαφική επέκταση του Εθνους. Το βέβαιο είναι πως καθώς σήμερα πολλά έχουν αλλάξει, οι τωρινοί εθνικιστές πρέπει να είναι προσηλωμένοι σε περισσότερα ιδεώδη προκειμένου να υπηρετήσουν το Εθνος. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε κάποιες βασικές ιδιότητες που πρέπει να διαθέτει ένας μοντέρνος εθνικιστής προκειμένου να είναι άξιος του ονόματός του.
1. Ο εθνικιστής πρέπει να είναι πάντοτε υπερκομματικός. Μπροστά στο καλό του Εθνους πρέπει να αφήνει στην άκρη την κομματική ταυτότητά του. Ο εθνικιστής, είτε κατεβαίνει σε συλλαλητήριο, είτε επιβάλλει δικτατορία, πρέπει να ενεργεί υπερκομματικά. Να θυσιάζει ακόμη και τα ιερά σύμβολα του κόμματός του στον βωμό του κοινού συμφέροντος.
2. Ο σημερινός εθνικιστής είναι υπόδειγμα ηθικής και αρετής. Εθνικιστής με λεκέδες στη συνείδησή του δεν υπάρχει. Ολοι οι εθνικιστές είναι αδέκαστοι ως δικαστές, άψογοι ως χρηματιστές, ενάρετοι ως ιερωμένοι, τέλειοι ως προπονητές και μουσικοσυνθέτες. Είναι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι, εργάζονται σκληρά και τίμια. Ούτε χρηματίζονται, ούτε εξαγοράζονται. Ούτε εκβιάζουν, ούτε εκβιάζονται. Πληρώνουν φόρους και με το παραπάνω.
3. Οι εθνικιστές ξέρουν και χειρίζονται πολύ καλά την ελληνική γλώσσα. Γράφουν και μιλούν άπταιστα την αρχαία και τη νέα ελληνική (ενίοτε και τη λατινική), ξέρουν από απαρέμφατα, γερούνδια, ετυμολογία και γλωσσολογία. Δεν νοείται εθνικιστής κάποιος που δεν έχει παρακολουθήσει εντατικά μαθήματα τηλεφιλολογίας ή δεν έχει παραδώσει ανάλογα μαθήματα.
4. Οι εθνικιστές είναι βαθιά θρησκευόμενοι. Δεν βλασφημούν τα θεία, δεν βρίζουν, εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, έχουν φίλους μητροπολίτες, επισκόπους, διακόνους (παλαιότερα και αρχιεπισκόπους). Πολλές φορές συμβαίνει να ανήκουν σε κόμματα που αποκαλούν τη θρησκεία «όπιο του λαού», αλλά οι ίδιοι είναι ακραιφνείς Ελληνες ορθόδοξοι χριστιανοί.
5. Οι εθνικιστές είναι οι καλύτεροι υπάλληλοι. Είναι οι άριστοι βουλευτές, οι πρώτοι δήμαρχοι, νομάρχες και κοινοτάρχες. Αν είναι γραμματείς σε κάποιο υπουργείο σέβονται και αγαπούν τους υφισταμένους τους, μονιμοποποιούν χωρίς αναβολές και δικαιολογίες νεαρές ή μεσήλικες υπαλλήλους και καταδικάζουν τη σεξουαλική παρενόχληση.
6. Οι εθνικιστές είναι πάρα πολύ καλοί οικογενειάρχες. Γι' αυτούς η οικογένεια είναι μέγα ιδεώδες, ο ακρογωνιαίος λίθος του επαγγελματικού τους οικοδομήματος. Αγαπούν τα παιδιά τους και τα βάζουν σε πάρα πολύ καλές δουλειές. Αγαπούν και βοηθούν τους φίλους τους, τους κουμπάρους, τις κουμπάρες, τους ξαδέλφους και τις ξαδέλφες. Τιμούν το στεφάνι τους, δεν απατούν τις γυναίκες τους, δεν ξενοκοιτάζουν.
7. Εθνικιστής με κάποιο σεξουαλικό κουσούρι δεν υπάρχει. Εθνικιστής που δεν διαθέτει ανδρική τιμή, ανδρικά εσώρουχα, ανδρική κολόνια είναι αποτυχημένος εθνικιστής και ανάξιος του ονόματός του. Είναι δυνατόν ένας ορθόδοξος εθνικιστής να είναι ανορθόδοξος στα ερωτικά; Σύμφωνα με ένα θεωρητικό του εθνικισμού: «Εθνικιστής που δεν βαράει και δεν πηδάει είναι το όνειδος του εθνικισμού».
8. Ενας εθνικιστής δεν πρέπει να είναι, αλλά και να φαίνεται. Κυρίως πρέπει να ακούγεται. Ο εθνικιστής (και η εθνικίστρια) πρέπει να έχει πρώτα από όλα στεντόρεια φωνή. Να βγάζει γλώσσα. Να βγαίνει στα παράθυρα της τηλεόρασης και να διαλαλεί τα εθνικά δίκαια τόσο που οι διπλανοί, όσοι δηλαδή είναι στα δίπλα παράθυρα, να πέφτουν στο κενό. Ενας άλλος θεωρητικός του εθνικισμού είπε: «Εθνικιστής που δεν τσιρίζει, καλύτερα να πάει σπίτι του».
9. Ο εθνικιστής είναι καθαρός, αμόλυντος, άσπιλος και σχεδόν πάντα ωραίος σαν Ελληνας. Τα μάτια του είναι πάντα γαλανά. Το αίμα του αρχαιοελληνικό. Απεχθάνεται τους βαρβάρους, ειδικά αν είναι μαυριδεροί και αντίχριστοι. Γι' αυτό άλλοτε τους κλείνει στα μπουντρούμια, άλλοτε τους στέλνει εκεί από όπου ήρθαν και άλλοτε τους βάζει να κτίζουν αναψυκτήρια, βίλες και καφετέριες.
10. Ενας γνήσιος εθνικιστής διαπνέεται από το ιδεώδες της ταπεινότητας και της σεμνότητας. Προκειμένου να βοηθήσει απειλούμενες ακριτικές περιοχές αυτομαστιγώνεται καθημερινά, κάνει τον τρελό, χορεύει και τραγουδά στους δρόμους. Εχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου κάποιοι μεταμφιέστηκαν σε νομάρχες, δημάρχους, βουλευτές, ακόμη και σε μητροπολίτες προκειμένου να κινητοποιήσουν το Εθνος. Κάποιος μάλιστα για να εμψυχώσει τους συμπολίτες του φόρεσε μάσκα, πήρε σπαθί και ντύθηκε Ζορό. Ο Ζορό είναι ένας αρχαίος Ελληνας ήρωας που κυνηγούσε τους κακούς και τους διεφθαρμένους. Ετυμολογείται από την αρχαία ελληνική λέξη «ζόρι», από όπου «ζορίζω», «ζορίζομαι» κ.ά.

Για Τις Παρελάσεις

ΤΕΡΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ


Έφτασε πάλι ο Καιρός των “εθνικών εορτών” και των παρελάσεων, και όλοι καλούμαστε (δηλαδή υποχρεωνόμαστε) να συμμετάσχουμε στην γιορτή, παρελαύνοντας μαζί με το στρατό. Όπως και κάθε χρόνο, κάθε 28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου, βλέπουμε τους επίσημους “άρχοντες” της χώρας μας να καμαρώνουν στην θέα των μαθητών-ρομπότ. Ξεχνάν όμως ότι:
α) Η ιδέα της παρέλασης ανήκει στον Φρειδερίκο της Πρωσίας, ο οποίος είχε σαν στόχο να κάνει μια επίδειξη δύναμης και πειθαρχίας του στρατεύματος του.
β) Η πρώτη παρέλαση μαθητών δίπλα σε στρατεύματα έγινε με πρωτοβουλία του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος αποσκοπούσε να καλλιεργήσει την πειθαρχία και την υποταγή στους μαθητές του Τρίτου Ράιχ.
γ) Η καθιέρωση των μαθητικών παρελάσεων στην Ελλάδα, έγινε με διαταγή του δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος γοητευμένος από το ναζιστικό πρότυπο, έβλεπε στους μαθητές τους αυριανούς φαντάρους του.
δ) Η απόλυτη μαζική υπακοή σε παραγγέλματα, στο βάδισμα, στο βλέμμα, όπως και η ταύτιση στο ντύσιμο έχει σαν στόχο την υποταγή των μαθητών στον θεσμό του εθνικού κράτους, και την καθιέρωση της προπαρασκευασμένης εθνικής συνείδησης.. Είναι η απόλυτη επίδειξη δύναμης της εξουσίας, και η προβολή της εθνικής μας αλαζονείας και μισαλλοδοξίας.
ε) Είναι καθιερωμένο δικαίωμα μας να μην συμμετέχουμε, δεν μας υποχρεώνει κανένας νόμος, και στο εξωτερικό δεν διατηρήθηκαν τέτοια φασιστικά κατάλοιπα, προτιμούν την κατάθεση λουλουδιών προς τιμήν των νεκρών.
στ) Η εικόνα ενός στρατιωτικοποιημένου μαθητικού δυναμικού, εκπληρώνει το κρυφό όνειρο κάθε υπέρ-πατριώτη. Μετά έρχονται η καταπίεση που βιώσαμε ως μαθητές, και οι τιμωρίες για όσους δεν ήθελαν να συμμετέχουν. Το μόνο θετικό -πάρτε το χαμπάρι- είναι ότι χάναμε μάθημα.
ζ) Είναι φανερό πως είναι μια εθνικιστική και ρατσιστική εκδήλωση, με κύριους υποστηρικτές της διάφορες ακροδεξιές και φασιστικές ομάδες.
η) Διαχωρίζουμε την θέση μας από τον στρατό, που ως Κρατική δύναμη καταστολής, υποστήριξε και υποκίνησε δικτατορίες(π.χ. Μεταξά, και των συνταγματαρχών την περίοδο 67-74) και έλαβε μέλος σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους ξεκληρίζοντας λαούς(π.χ. Κορέα).


ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΑ 18

Όπως πρόσφατα προτάθηκε από το Υπουργείο Εθνικής «Αλαζονείας» (δηλ. Εθνικής Αμύνης) οι αναβολές στράτευσης λόγω σπουδών θα καταργηθούν, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι απόφοιτοι λυκείου (πλην όσων έχουν λόγους υγείας) θα στρατεύονται στα 18. Πριν προλάβουν να δημιουργήσουν ουσιαστικά ενήλικη συνείδηση, αρπάζουντους νέους, τους βάζουν στο σχολείο της υποταγής, το στρατόπεδο, όπου τους καλλιεργούν μια μιλιταριστική και βίαιη συμπεριφορά απέναντι σε ξένα έθνη.

Λέμε ΟΧΙ στο στρατό γιατί:

· Από την σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους έχει υποκινήσει αμέτρητες δικτατορίες, ήταν αυτός που κυνήγησε όλες τις αντάρτικεςκαι αντικαθεστωτικές ομάδες (αριστερές & αναρχικές) μετά την νίκη ενάντια στο φασισμό (1944), και επίσης κατέστειλε τους νέους του Πολυτεχνείου.

· Ο στρατός συμμετείχε σε πολλές «δήθεν» ειρηνευτικές αποστολές του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων, κατασφάζοντας αθώους λαούς

· Καταργεί κάθε έννοια ελευθερίας, με διαταγές, καψόνια, φυλακή, και είναι η απόλυτη γελοιοποίηση της ανθρώπινης προσωπικότητας

· Ο στρατός είναι το σύμβολο του διαχωρισμού των εθνών κάτω από τον θεσμό των εθνικών-κρατών, είναι το όπλο των εθνικιστών και των φασιστών

o Αποσπά τεράστια χρηματικά ποσά από τις ήδη επιβαρυμένες τσέπες μας για πυραύλους και άλλα δολοφονικά εξαρτήματα

Δεν πολεμάμε για τα αφεντικά. Πολεμάμε για μια νέα, ελεύθερη και διεθνιστική κοινωνία, που δεν έχει ανάγκη από φαντάρους και στρατόπεδα. Δεν μαθαίνουμε να σηκώνουμε όπλο ενάντια σε άλλους λαούς, είμαστε όλοι αδέρφια.

ΟΥΤΕ ΣΤΑ 25, ΟΥΤΕ ΣΤΑ 18, ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ……………

Ίσως δεν έχει υπάρξει ποτέ εκμετάλλευση σ’ όλον τον κόσμο σαν αυτή που υπάρχει στο Μεξικό όπου ο υποσιτισμός, η κοινωνική αδικία, η παιδική θνησιμότητα, η ανελευθερία, ο αναλφαβητισμός και η φτώχεια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής του μεξικάνικου λαού. Σ’ ένα τέτοιο άγριο τόπο διάλεξε να φυτρώσει το λουλούδι της εξέγερσης ,το λουλούδι των Ζαπατίστας, για το οποίο οι άθλιες συνθήκες της κοινωνίας ήταν το ίδιο το λίπασμά του.
Έτσι από την 1η Ιανουαρίου του 1994 ο Ζαπατιστικός στρατός και με την εφαρμογή ανταρτοπόλεμου ανακαταλαμβάνει την Τσιάπας μια απ τις φτωχότερες περιοχές του Μεξικού εγκαθιδρύοντας μια κοινωνία βασισμένη στην ισότητα την δικαιοσύνη και την ελευθερία, αξίες τις οποίες δηλαδή το Μεξικάνικο κράτος καταπατά κάθε μέρα.
Το κίνημα αυτό αγωνίστηκε, αγωνίζεται και θ΄ αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση του λαού, το καπιταλιστικό σύστημα και τις κυβερνήσεις οι οποίες με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους τον εξαθλίωσαν. Αγωνίζεται και θ΄ αγωνίζεται για δικαιοσύνη, ειρήνη, επαρκή μόρφωση και σίτιση, αξιοπρέπεια δίνοντας την δυνατότητα σε κάθε καταπιεσμένο να μπορεί να ελπίζει σε μια κοινωνία όπου θα δεσπόζει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ισότητα και η ελευθερία.
Στο κρυμμένο πρόσωπο των Ζαπατίστας βλέπουμε όλους τους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη κόντρα στην εκμετάλλευση των πολυεθνικών πάνω στους λαούς, τους αγώνες για μια αξιοπρεπή ζωή για ένα αύριο το οποίο θα είναι σίγουρο για όλους. Στο κρυμμένο πρόσωπο των Ζαπατίστας βλέπουμε το όνειρό μας για έναν κόσμο διαφορετικό, έναν κόσμο δίκαιο χωρίς εκμετάλλευση όπου θα δεσπόζει η ειρήνη και η αξιοπρέπεια. Ο αγώνας τους όμως για ειρήνη και για αξιοπρέπεια, είναι αντίθετος στα συμφέροντα των εταιριών οι οποίες κινητοποιούν έναν ολόκληρο μηχανισμό για να τους αφανίσουν. Έτσι λοιπόν, ένας άδικος και σκληρός αγώνας έχει αρχίσει ενάντια στους Ζαπατίστας. Το μεξικάνικο κράτος το οποίο, σαν τα περισσότερα κράτη, διαφυλάσσει τα συμφέροντα των εταιρειών και του καπιταλισμού, μέσω μίας δημαγωγικής πολιτικής έχει αρχίσει να μοιράζει εδάφη σε διάφορους αγρότες τα οποία όμως είναι τα εδάφη των Ζαπατίστας θέλοντας να δημιουργήσει έριδες. Παράλληλα, έχει αρχίσει να συγκεντρώνει στρατό γύρω απ’ τις Ζαπατιστικές κοινότητες ενώ εντείνει και την καταστολή (η οποία απ το ’94 δεν έχει σταματήσει ποτέ) αυξάνοντας τις κλοπές, τους εμπρησμούς σπιτιών και συγκομιδής, τους βίαιους εκτοπισμούς και τις δολοφονίες σε μια προσπάθεια εκφοβισμού των Ζαπατίστας

Βλέποντας την τρέχουσα κατάσταση δηλώνουμε ότι είμαστε αλληλέγγυοι στους Ζαπατίστας και καταγγέλλουμε τις πράξεις του μεξικάνικου κράτους το οποίο έχει στήσει ένα σκηνικό πολέμου γύρω από τις Ζαπατιστικές κοινότητες καθώς και τις πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες στο βωμό του κέρδους θέλουν να σβήσουν κάθε φλόγα ελευθερίας, αξιοπρέπειας, ισότητας και δικαιοσύνης.

‘’Τα σημάδια του πολέμου στον ορίζοντα είναι καθαρά. Τον πόλεμο, όπως και τον φόβο μπορείς να τον μυρίσεις. Και τώρα πια μυρίζουμε τη θανατερή του οσμή στη γη μας’’
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος (Δεκέμβρης 2007)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΟΙ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση

Όταν oι μαθητές διεκδικούν

Ζούμε σε μια εποχή όπου οι αυθαιρεσίες των κρατών-ειδικότερα πάνω στους μαθητές-γίνονται εύκολα αντιληπτές. Στην Γαλλία, αυτόν τον καιρό, η κυβέρνηση Σαρκοζί - μια κυβέρνηση η οποία καταπιέζει την γαλλική κοινωνία και είναι υποστηρίκτρια του πολέμου στο Ιράκ-προσπαθεί να περάσει ένα «μεταρρυθμιστικό» σχέδιο σχετικά με την εκπαίδευση.
Αυτό το σχέδιο αναφέρεται σε περικοπές 11.200 θέσεων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς έχει μειωθεί αισθητά ο αριθμός των μαθητών λυκείου από την προηγούμενη χρονιά έως φέτος. Αυτό, ισούται με συγχώνευση σχολικών μονάδων, υπερωρίες καθηγητών και αύξηση των διδακτικών ωρών.
Φυσικό επακόλουθο είναι η οργανωμένη αντίδραση, τόσο των μαθητών, όσο και των εκπαιδευτικών. Όλοι μαζί ανεξαιρέτου φύλου, θρησκείας, εθνικότητας πασχίζουν στους δρόμους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Διαδηλώσεις γίνονται δύο φορές την εβδομάδα και έχουν ολοένα και μεγαλύτερη επιτυχία (με συμμετοχή 40.000-60.000 μαθητών) σε κάθε άκρο της χώρας και οι νέοι διεκδικούν την απόσυρση αυτού του ασύμβατου σχεδίου.
Το γαλλικό κράτος προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Με κάθε μέσο ενεργεί στην κάλυψη της μαθητικής φωνής, έτσι η αστυνομία βιαιοπραγεί απέναντι στους ειρηνόφιλους συνομηλίκους μας. Πραγματοποιεί εφόδους, χτυπά με κλομπ, χρησιμοποιεί δακρυγόνα και προβαίνει σε δεκάδες συλλήψεις απέναντι σε άτομα που μπορεί να είναι και τα παιδιά τους. Από την μεριά τους οι μαθητές, προσπαθώντας να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, ανταποδίδουν την ύπουλη επίθεση και ακολουθούν σποραδικές οδομαχίες. Παράλληλα τα ΜΜΕ, ένα άλλο όργανο του κράτους, συμμετέχουν και αυτά στην αποσόβηση της μαθητικής έκρηξης. Με σκόπιμη παραπληροφόρηση, τύπου: συμμετοχή περιθωριακών στοιχείων στις πορείες και βανδαλισμό ιδιόκτητης περιουσίας, προσπαθούν να τρέψουν τον μέσο άνθρωπο εναντίον των μαθητών. Επιπλέον ο Γάλλος υπουργός Παιδείας Νταρκός, αποφασισμένος να μην υποχωρήσει, ελπίζει με τις δεκαπενθήμερες διακοπές στα σχολεία, ότι θα υπάρξει εκτόνωση των κινητοποιήσεων. Σίγουρα έχει αυταπάτες, καθώς οι μαθητές Θα είναι και πάλι στους δρόμους τον Μάιο.
Ως Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς στους φίλους συμμαθητές μας, που παρατήσανε τα θρανία και τις αίθουσες και βγήκανε στους δρόμους της Γαλλίας για να διαμαρτυρηθούν απέναντι στα κρατικά παιχνίδια που παίζονται εις βάρος τους. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα κράτη τηρούν την ίδια στάση προς όλους τους μαθητές και στο άμεσο μέλλον μπορεί να βρεθούμε εμείς στο επίκεντρο μιας παρόμοιας κατάστασης.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου
του John Perry Barlow

Κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας. Δεν έχετε καμία εξουσία εκεί που μαζευόμαστε.

Δεν έχουμε καμία εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε πρόκειται να έχουμε ποτέ, γι’ αυτό απευθύνομαι σε σας με μόνη τη δικαιοδοσία, με την οποία μιλά πάντα η ελευθερία. Κηρύσσω λοιπόν ότι ο παγκόσμιος κοινωνικός χώρος που δομούμε είναι από φυσικού του ανεξάρτητος από τις τυραννίες που επιδιώκετε να μας επιβάλλετε. Δε έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας κυβερνάτε, ούτε κατέχετε κάποιες μεθόδους επιβολής, για τις οποίες έχουμε βάσιμους λόγους να φοβόμαστε.

Οι κυβερνήσεις αντλούν τις νόμιμες εξουσίες τους από την αποδοχή των κυβερνωμένων. Ποτέ δε ζητήσατε, ούτε ποτέ πήρατε τη δική μας. Δε σας καλέσαμε. Δε μας γνωρίζετε, ούτε γνωρίζετε για τον κόσμο μας. Ο κυβερνοχώρος δε χωρά μέσα στα σύνορά σας. Να μην πιστεύετε ότι μπορείτε να τον δομήσετε σα να είναι δημόσιο έργο. Δε μπορείτε. Εναπόκειται στη φυσική εξέλιξη και αναπτύσσεται μέσα από τις συλλογικές μας δράσεις.
Δεν πήρατε μέρος στον δικό μας μεγάλο και διαρκώς κλιμακούμενο διάλογο, ούτε δημιουργήσατε τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει στις «αγορές» μας. Αγνοείτε την κουλτούρα, τα ήθη ή τους κώδικές μας που ήδη παρέχουν στην κοινωνία μας περισσότερη τάξη από όση ποτέ θα μπορούσαν να επιβάλλουν οι βίαιοι νόμοι σας.
Ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν προβλήματα ανάμεσά μας που χρειάζονται την επέμβασή σας, για να λυθούν. Χρησιμοποιείτε αυτό τον ισχυρισμό ως δικαιολογία, ώστε να εισβάλετε στους κόσμους μας. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Όπου υπάρχουν αληθινές εντάσεις, όπου υπάρχουν προβλήματα, θα τα προσδιορίσουμε και θα τα λύσουμε με τον τρόπο μας. Δημιουργούμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτό το καινούργιο σύστημα διακυβέρνησης θα χτιστεί σύμφωνα με τις συνθήκες του δικού μας κόσμου, όχι του δικού σας. Ο κόσμος είναι διαφορετικός.

Ο κυβερνοχώρος αποτελείται από συμβάσεις, σχέσεις και πνευματική δημιουργία, που σαρώνουν σα κύμα τους ιστούς της επικοινωνίας μας. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος που βρίσκεται παντού και πουθενά, αλλά πάντως δε βρίσκεται εκεί όπου κατοικούν τα σώματά μας.
Χτίζουμε ένα κόσμο όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν χωρίς προνόμια ή περιορισμούς που να απορρέουν από τη φυλή, την οικονομική ισχύ, στρατιωτική δύναμη ή τόπο γέννησής τους.
Οι νομικές σας έννοιες σχετικές με την ιδιοκτησία, την έκφραση, την ταυτότητα, την κινητικότητα και τον περιβάλλοντα κόσμο δεν έχουν εφαρμογή στο δικό μας κόσμο. Είναι όλες βασισμένες στην ύπαρξη της ύλης και εδώ δεν υπάρχει ύλη.

Οι υπάρξεις μας δεν έχουν φυσική υπόσταση, γι΄ αυτό, αντίθετα με εσάς, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τάξη μέσω της βίας. Πιστεύουμε ότι το σύστημα διακυβέρνησής μας θα προκύψει από την ηθική, την αμοιβαία αλληλοκατανόηση και την επιδίωξη του κοινού καλού. Οι υπάρξεις μας μπορεί να πραγματώνονται ταυτόχρονα σε πολλούς από τους χώρους, στους οποίους ασκείτε δικαιοδοσία. Ο μόνος νόμος που αναγνωρίζουν όλες οι επιμέρους κοινότητές μας είναι ο χρυσός κανόνας. Πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας σε αυτή τη βάση. Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε τις λύσεις που προσπαθείτε να μας επιβάλλετε.
Στις ΗΠΑ ψηφίσατε ένα νομοθέτημα, το Νόμο Περί Αναμόρφωσης των Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος αντίκειται στο ίδιο το Σύνταγμά μας και προσβάλλει τα όνειρα του Jefferson, του Washington, του Mill, του Madison, του DeToqueville και του Brandeis. Αυτά τα όνειρα πρέπει τώρα να ξαναγεννηθούν ανάμεσά μας.
Είστε φοβισμένοι από τα ίδια σας τα παιδιά, επειδή αυτά είναι ''ιθαγενείς'' σε έναν κόσμο, στον οποίο εσείς θα είστε πάντα ''μετανάστες''.Επειδή τα φοβάστε, εμπιστεύεστε στις κυβερνητικές γραφειοκρατίες τις γονικές υποχρεώσεις, που είστε τόσο δειλοί να αντιμετωπίσετε εσείς οι ίδιοι. Στον κόσμο μας, όλα τα συναισθήματα και οι εκφράσεις της ανθρωπότητας, από τα πιο ποταπά μέχρι τα πιο αγγελικά, είναι μέρη ενός αδιάσπαστου όλου, του παγκοσμίου ηλεκτρονικού διαλόγου. Δε μπορούμε να διαχωρίσουμε τον άνεμο που πνίγει από τον άνεμο που απογειώνει.

Στην Κίνα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Σιγκαπούρη, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, προσπαθείτε να σταματήσετε τον ιό της ελευθερίας με το να φτιάχνετε αστυνομίες στα σύνορα του κυβερνοχώρου. Αυτές μπορεί να κρατούν μακριά την επιδημία για κάποιο χρόνο αλλά θα αποτύχουν σε ένα κόσμο που σύντομα θα κυριευθεί από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.
Οι όλο και πιο απολιθωμένες βιομηχανίες πληροφορικής σας θα προσπαθούν να επιτείνουν την επιβίωσή τους με το να προτείνουν νόμους στις ΗΠΑ και αλλού, με τους οποίους θα ισχυρίζονται ότι έχουν παγκόσμια δικαιώματα ιδιοκτησίας στην ίδια την ανθρώπινη έκφραση. Οι νόμοι αυτοί θα κηρύττουν ότι οι ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα βιομηχανικό προϊόν, ίδιας φύσης με το ακατέργαστο σίδερο. Στον κόσμο μας, οτιδήποτε παράγει ο ανθρώπινος νους, μπορεί να αναπαραχθεί και να μοιραστεί απεριόριστα και με μηδενικό κόστος. Η παγκόσμια διακίνηση σκέψης δε χρειάζεται πλέον τις βιομηχανίες σας, για να ευδοκιμήσει.

Αυτά τα αυξανόμενα εχθρικά και αποικιοκρατικά μέτρα μας τοποθετούν στην ίδια θέση με παρελθόντες εραστές της ελευθερίας και της αυτονομίας, που έπρεπε να απορρίψουν την κυριαρχία μακρινών, ανίδεων εξουσιών. Οφείλουμε να κάνουμε τους εικονικούς εαυτούς μας να αναπτύξουν ανοσία στον εξουσιασμο σας, ακόμη και αν οι φυσικές μας υπάρξεις συνεχίζουν να υποκύπτουν στο νόμο σας. Θα απλωθούμε σε όλο τον πλανήτη έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να συλλάβει τις σκέψεις μας.

Θα δομήσουμε έναν πολιτισμό του νου στον κυβερνοχώρο. Ας είναι πιο ανθρώπινος και δίκαιος από τον κόσμο που έχουν μέχρι τώρα φτιάξει οι κυβερνήσεις σας.

Νταβός, Ελβετία

Φεβρουάριος 8, 1996

Εργατική Πρωτομαγιά 2008

Όλοι μας έχουμε συνδέσει την Πρωτομαγιά με μια μέρα αργίας γιορτής και ξενοιασιάς. Όμως κάποτε κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν αυτή την άνεση .Έτσι την 1η Μαΐου 1886 στο Σικάγο οι εργάτες κήρυξαν την πρώτη στην ιστορία γενική απεργία με στόχο να ικανοποιηθούν τα αυτονόητα (8ωρο,ασφάλιση, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας). Κάτι τέτοιο –όπως και τώρα- σήμαινε οικονομική ζημία για τους μεγαλοϊδιοκτήτες οι οποίοι είχαν συνηθίσει να καταπιέζουν τους εργάτες μέχρι θανάτου (εργασία πάνω από 12ωρο , έλλειψη ασφάλισης) γεγονός που σήμαινε την καταστολή της απεργίας πράξη που άφησε πολλούς νεκρούς. Μετά την Πρωτομαγιά τίποτα δεν είναι ίδιο. Πράγματι, μετά απ’ αυτή την εξέγερση οι εργαζόμενοι άρχισαν να σηκώνουν το κεφάλι ενάντια στην καταπίεση ενώ σαν φωτιά κίνησε κι άλλες δίνοντας ελπίδα ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Βέβαια, το κεφάλαιο συνεχίζει και σήμερα την επέλαση του, επαναφέροντας αυτόν τον εργασιακό Μεσαίωνα, καταργώντας κάθε κεκτημένο δικαίωμα μας.

Η μόνη τιμή στους αγωνιστές της Πρωτομαγιάς είναι οι δικοί μας αγώνες:

· Ενάντια σε αυτούς που μας θέλουν παραγωγικές μηχανές, και μας αναγκάζουν να εργαζόμαστε δια βίου και ανασφάλιστοι

· Ενάντια στους ληστές των ταμείων και τους καταχραστές κοινωνικών αγαθών

· Ενάντια στα ΜΜΕ που υπονομεύουν τις απεργίες ως προβοκατόρικες και χαρακτηρίζουν τους κοινωνικούς αγωνιστές «ταραξίες»

· Ενάντια στα συμβιβασμένα συνδικάτα και τις υποκινούμενες από κόμματα εργατικές ενώσεις

ΑΣ ΜΗΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Δεν έχουμε αυταπάτες και δεν ελπίζουμε τίποτα καλύτερο κάτω από την καπιταλιστική κυριαρχία. Αγωνιζόμαστε για μια νέα κοινωνία που ως βάση της θα έχει την συλλογική ιδιοκτησία και όχι την ατομική, μια κοινωνία που καταργεί την μισθωτή δουλεία, και αναβαθμίζει την εργασία σε κοινωνική προσφορά. Πιστεύουμε στην αυτοοργάνωση των εργατών, και όχι στο αστικό-συγκεντρωτικό μοντέλο. Μαχόμαστε για την κατάργηση κάθε είδους εκμετάλλευσης, και ενάντια στα σύνορα, τον πόλεμο και τον εθνικισμό αντιπαραθέτουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών. Ενάντια στον ανταγωνισμό βάζουμε την εργατική αλληλοβοήθεια και αδελφοσύνη, και αντικαθιστούμε το σημερινό σχολείο εφαρμόζοντας τις αρχές μιας ανθρωπιστικής και ελευθεριακής εκπαίδευσης. Ελπίζουμε σε μια νέα και ελεύθερη ζωή, πέρα από τον θρησκευτικό εξουσιασμό, μια ζωή που βασίζεται στην επιστήμη και τη λογική. Αντιδρούμε στην καταπάτηση και εκμετάλλευση της φύσης, και αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία που θα ζει σε αρμονία με το περιβάλλον.

Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση

Ανοικτή συνέλευση κάθε Σάββατο 19.00 στο Αντιρατσιστικό Στέκι (Μ.Αλεξάνδρου 35 2ος όροφος)
Για πληροφορίες-επικοινωνία: anexmk.blogspot.com , amk@mail.gr

Το ανοικτό σχολείο της οδού Βιτρύβ

Συνήθως, όταν αναφερόμαστε στα σχολεία της Δυτικής Ευρώπης, φέρνουμε στο νου μας την υλικοτεχνική τους υποδομή, τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας με οπτικοακουστικά μέσα, τα εκσυγχρονισμένα προγράμματα σπουδών.

Το σχολείο της οδού Βιτρύβ δεν είχε τίποτα από αυτά. Βρισκόταν στο ανατολικό Παρίσι, σε μια φτωχογειτονιά με περίπου 30% μετανάστες (οι οποίοι ακόμη και σήμερα βιώνουν τον κρατικό αποκλεισμό στα προάστια του Παρισιού), και στεγαζόταν σε ένα παμπάλαιο κτίριο που θύμιζε φυλακή. Είχε το ρεκόρ σε ποσοστό σχολικής αποτυχίας μέχρι που το 1962 ένας επιθεωρητής μέσης εκπαίδευσης, ο Ρόμπερτ Γκλότον, αποφάσισε να δημιουργήσει με δασκάλους-εθελοντές 10 πειραματικές τάξεις διδασκαλίας με όχι περισσότερους από 25 μαθητές η καθεμία (αριθμός πολύ μικρός για την εποχή εκείνη) με στόχο:

• Να αποφευχθούν οι διακρίσεις στην εκπαίδευση με την χρήση των κατάλληλων εκπαιδευτικών μεθόδων
• Την αλλαγή του περιεχομένου της εκπαίδευσης

Βέβαια η ενέργεια αυτή δεν ήταν μία απομονωμένη προσπάθεια, αλλά εντασσόταν στα πλαίσια ενός μεγάλου κινήματος που στόχευε στον αναπροσανατολισμό και την ανανέωση της εκπαίδευσης. Και έτσι το ανοικτό σχολείο της οδού Βιτρύβ ξεκίνησε την λειτουργία του υπό τις παρακάτω αρχές:

1. Όχι βαθμοί
2. Όχι κατάταξη των μαθητών σε καλούς και κακούς
3. Όχι τιμωρίες και ανταμοιβές
4. Ο ανταγωνισμός αντικαθίσταται από τον συνεργατισμό
5. Οι συζητήσεις είναι πάντοτε δεκτές με την συμμετοχή ή όχι των δασκάλων
6. Ο δάσκαλος δεν παρουσιάζεται ως ένα πηγάδι γνώσεων και ως αλάθητος
7. Χρησιμοποίηση του μικρού ονόματος και του ενικού ανάμεσα σε μαθητές-δασκάλους (όχι αναγκαστικά αλλά με την αυθόρμητη συγκατάθεση των μαθητών)
8. Τα παιδιά έχουν την δυνατότητα να πάρουν αποφάσεις (ατομικές ή συλλογικές)
9. Οι σχέσεις με τους γονείς δεν είναι στα πλαίσια της συνηθισμένης συμμαχίας ενηλίκων (γονέων-δασκάλων) αλλά στο επίπεδο μιας συζήτησης χωρίς να γίνονται δικαστές, πράγμα που πολλές φορές έφτανε στην συνεννόηση μαθητών-δασκάλων απέναντι στους γονείς.
10. Ομαδική δουλειά των δασκάλων

Αυτά όλα τα μέτρα μπορεί βέβαια να μας εκπλήσσουν και να τα θεωρούμε ανεφάρμοστα και ουτοπικά. Έχοντας μεγαλώσει σ' ένα συγκεκριμένο σχολικό περιβάλλον, δυσκολευόμαστε να πιστεύσουμε στη λειτουργία οποιασδήποτε καινοτομίας. Δυστυχώς, θεωρούμε τους μαθητές αργόσχολους και ότι μόνο αν τους περιορίσουμε ασφυκτικά επικεντρώνονται στην μόρφωση. Δεν καταλαβαίνουμε όμως ότι αυτό οφείλεται στην καταπίεση που νιώθουμε όλοι στο σχολείο, στο πόσο ανιαρή θεωρούμε την εκπαίδευση, γιατί το εκπαιδευτικό μοντέλο δεν αποσκοπεί στην μόρφωση και στην πνευματική καλλιέργεια, παρά μόνο στην εξειδίκευση για την εύρεση πόστου εργασίας. Φυσικά αυτό είναι ένα μόνο μέρος μιας κοινωνίας που μετατρέπει κάθε αγαθό σε εμπόρευμα (αθλητισμός, τέχνη, πολιτισμός & εκπαίδευση), και λειτουργεί σαν μικρογραφία αυτής της κοινωνίας. Μια ζωή ανελεύθερη, συμπληρώνεται από την φίμωση των μαθητών στο σχολείο, και από την ένταξη της σκέψης τους σε καλούπια.

Μια ματιά όμως στο τι συνέβη αργότερα στο δημοτικό σχολείο της οδού Βιτρύβ αρκεί για να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα. Στην αρχή, οι μαθητές έβγαλαν όλη τους την καταπίεση στην καταστροφή του σχολικού χώρου, δεν μελετούσαν και έλειπαν συστηματικά από τα μαθήματα Μέσα σε λίγες όμως μέρες υπήρξαν οι πρώτες αντιδράσεις από τις γενικές συνελεύσεις των μαθητών, που καταδίκασαν τέτοια φαινόμενα και αποφάσισαν να οργανώσουν το νέο εκπαιδευτικό υλικό σε συνεννόηση με τους δασκάλους. Σιγά σιγά όλα λειτούργησαν εντάξει, με μόνο πρόβλημα το άγχος που δημιουργούσαν οι γονείς στα παιδιά, ότι δεν μαθαίνουν τίποτα. Αντίθετα, το τέλος της πρώτης χρονιάς της νέας λειτουργίας του δημοτικού σχολείου έδειξε θετικά αποτελέσματα: μαθητές να ενδιαφέρονται να μορφωθούν, βιωματική γνώση και όχι επιφανειακή, πλήρης ανάπτυξη των προσωπικοτήτων του κάθε μαθητή, πολλές καλλιτεχνικές δραστηριότητες, πολύπλευρη μάθηση, και στην πρακτική πλευρά της ζωής, και τέλος πληθώρα εξωσχολικών δραστηριοτήτων (αυτοδιαχειριζόμενο εστιατόριο, παιδικό τσίρκο & περιοδεία στο Παρίσι).

Με τον γενικευμένο αυτοδιαχειριστικό πειραματισμό στον δρόμο για μια ελευθεριακή & ανθρωπιστική εκπαίδευση

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ