Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
ΠΙΣΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008. Ο Αλέξης έγινε ήρωας στα πανό των διαδηλωτών, έγινε ο «γνωστός- άγνωστος» στα κανάλια του CNN, έγινε ο «δεκαπεντάχρονος Αλέξανδρος» στους μελό επικήδειους των καναλιών. Σήμερα, δύο χρόνια μετά το θανάσιμο τραυματισμό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από πυροβολισμούς ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας και μέχρι να «εξοστρακιστεί» η επόμενη σφαίρα στο στήθος κάποιου παιδιού θα θυμόμαστε τα «Δεκμβριανά», τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά από αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα ,πορείες, ταραχές με χαρακτήρα κοινωνικής εξέγερσης στους δρόμους όλης της χώρας.
Στην πόλη μας μάλιστα συνελήφθησαν 25 Λαρισαίοι από τους οποίους οι 17 είναι ανήλικοι μαθητές σχολείων της πόλης, οι υπόλοιποι φοιτητές, νέοι μετανάστες. Οι κατηγορίες τους, τους παραπέμπουν με τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο και με την κατηγορία της «σύστασης εγκληματικής- τρομοκρατικής οργάνωσης». Είναι η πρώτη φορά που ο αντιτρομοκρατικός νόμος ενεργοποιείται για να καταστείλει ένα κίνημα.
Εμείς οι μαθητές όμως, επιστρέφουμε στους δρόμους με ανανεωμένες δυνάμεις, ανανεωμένη οργή για τα γεγονότα στην πόλη μας, το θάνατο του Αλέξη αλλά και για άλλα προβλήματα που ξεχειλίζουν. Οι αίθουσες της πλήξης, το εξοντωτικό πρόγραμμα, η «πειθαρχία και υπακοή» στο σύστημα, στην αστυνομοκρατούμενη κοινωνία, στους καθ-ηγητές, στην τηλεόραση και αργότερα στον εργοδότη, στον πολιτικό, στην κατανάλωση, στη φιλήσυχη ζωή...
Αντιδρούμε, λοιπόν στην εξημέρωσή μας από το κράτος και κάνουμε την εξέγερση της 6ης Δεκεμβρίου Επανάσταση. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην αδικία και στην κατάχρηση εξουσίας και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας πέρα από κόμματα και οργανώσεις. Πίσω στους δρόμους…
‘Όλοι στην πορεία τη Δευτέρα 6/12/2010 και ώρα 13.00
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Στην πόλη μας μάλιστα συνελήφθησαν 25 Λαρισαίοι από τους οποίους οι 17 είναι ανήλικοι μαθητές σχολείων της πόλης, οι υπόλοιποι φοιτητές, νέοι μετανάστες. Οι κατηγορίες τους, τους παραπέμπουν με τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο και με την κατηγορία της «σύστασης εγκληματικής- τρομοκρατικής οργάνωσης». Είναι η πρώτη φορά που ο αντιτρομοκρατικός νόμος ενεργοποιείται για να καταστείλει ένα κίνημα.
Εμείς οι μαθητές όμως, επιστρέφουμε στους δρόμους με ανανεωμένες δυνάμεις, ανανεωμένη οργή για τα γεγονότα στην πόλη μας, το θάνατο του Αλέξη αλλά και για άλλα προβλήματα που ξεχειλίζουν. Οι αίθουσες της πλήξης, το εξοντωτικό πρόγραμμα, η «πειθαρχία και υπακοή» στο σύστημα, στην αστυνομοκρατούμενη κοινωνία, στους καθ-ηγητές, στην τηλεόραση και αργότερα στον εργοδότη, στον πολιτικό, στην κατανάλωση, στη φιλήσυχη ζωή...
Αντιδρούμε, λοιπόν στην εξημέρωσή μας από το κράτος και κάνουμε την εξέγερση της 6ης Δεκεμβρίου Επανάσταση. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην αδικία και στην κατάχρηση εξουσίας και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας πέρα από κόμματα και οργανώσεις. Πίσω στους δρόμους…
‘Όλοι στην πορεία τη Δευτέρα 6/12/2010 και ώρα 13.00
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
Μαθητικές Παρελάσεις
Έφτασε, λοιπόν, άλλη μια επέτειος, άλλη μια εθνική εορτή, άλλη μια «28η Οκτωβρίου»… Μαζί με αυτή γνωστά σενάρια, που λίγο πολύ έχουμε ζήσει όλοι…Έρχεται η περίοδος που μας λένε οι γυμναστές «Ποια παιδιά θέλουν να κάνουν παρέλαση;». Μόλις διαπιστώνουν ότι η προθυμία είναι μηδαμινή αρχίζει ο μονόλογος ( «είναι τιμή και υποχρέωσή σας» …) και οι απειλές ( «όσοι δεν κάνουν παρέλαση θα πάρουν χαμηλότερο βαθμό» ή «θα σας κόψουμε την εκδρομή»…). Και τελικά επιλέγονται κάποια άτομα και υποχρεώνονται να παρελάσουν θέλουν δε θέλουν!
Γύρω από το θέμα «παρέλαση» υπάρχει μεγάλη σύγχυση, την οποία το Υπουργείο Παιδείας δεν κάνει τον κόπο να ξεκαθαρίσει εξαιτίας, βέβαια του πολιτικού κόστους. Είναι όμως κάποια πράγματα που ως μαθητές και ως πολίτες γενικότερα οφείλουμε να γνωρίζουμε. Κάθε σχολείο, πρώτα απ’ όλα, είναι υποχρεωμένο βάσει νόμου να στείλει αντιπροσωπεία στην παρέλαση, αλλά κανένας μαθητής δεν είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει σε αυτή την αντιπροσωπεία αν δε θέλει.
Οι τιμωρίες που επιβάλλονται επειδή οι μαθητές αρνούνται να συμμετέχουν στο άγημα της παρέλασης είναι παράνομες και δε δικαιολογούνται από καμία διάταξη. Άλλωστε, όσον αφορά τη μείωση της βαθμολογίας, ας υπενθυμίσουμε στους γυμναστές ότι η βαθμολογία σε ένα μάθημα αποσκοπεί στην αξιολόγηση και στην αντικειμενική εκτίμηση της απόδοσης και όχι στη συμμόρφωση των μαθητών. Ειδικά για το μάθημα της Γυμναστικής υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια εξέτασης για να βγουν οι βαθμοί των μαθητών και κανένα από αυτά δεν είναι η παρέλαση.
Ας ανατρέξουμε, όμως στο παρελθόν. Ως γνωστόν, η ιδέα της παρέλασης των μαθητών με τρόπο στρατιωτικό ανήκει στον Χίτλερ. Στόχος του ήταν να καλλιεργήσει ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας στη γερμανική νεολαία. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε από τη Δικτατορία του Μεταξά.
Η μαθητική παρέλαση, επίσης δεν προβλέπεται στο τελετουργικό των εθνικών εορτασμών σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, Ο συνήθης τρόπος συμμετοχής των μαθητών είναι η απόθεση λουλουδιών σε μνημεία.
Γνωρίζουμε, λοιπόν και πράττουμε… Θέτουμε τους προβληματισμούς μας και αντιδρούμε ανάλογα… Είναι πράγματι αυτός ο κατάλληλος τρόπος να τιμήσουμε τους προγόνους μας που αγωνίζονταν για ελευθερία και δημοκρατία; Ή μήπως η ίδια η διαδικασία της παρέλασης και ο εξαναγκασμός συμμετοχής των μαθητών σε αυτή είναι πράξη αντιδημοκρατική και πέρα για πέρα ανελεύθερη; Κάθε μαθητής οφείλει να γνωρίζει τη νομοθεσία, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, όσον αφορά τις μαθητικές παρελάσεις, ώστε να κρίνει και να δρα έχοντας πάντα το θάρρος της γνώμης του.
Πρόβα παρέλασης
«…Λοιπόν, κάντε τετράδες. Οι άριστοι μπροστά, τα στουρνάρια πίσω. Έτσι. Θα κάνουμε βήματα για την παρέλαση. Δεν θα ακούω «κιχ». Άχνα! Μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος. Θα ακούγεται μόνο το ποδοβολητό σας. Εν-δυο, εν-δυο… Με περηφάνια. Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή. Ψηλά τα κεφάλια, άδεια είναι έτσι κι αλλιώς, δεν τα βαραίνει τίποτα. Λοιπόν… Σας είπαν, βέβαια, οι δασκάλες για την επέτειο. Έχετε καταλάβει γιατί θα παρελάσουμε; Επέτειος του «Όχι». Πριν από εβδομήντα χρόνια οι παππούδες, οι προπαππούδες σας, όσοι ζούσαν τέλος πάντων από τους προγόνους σας – ρωτήστε τις μανάδες σας ποιοι – είπαν «όχι» στους Ιταλούς. Αν θέλετε τη γνώμη μου, ανοησίες έκαναν… Τα καλύτερα «όχι» είναι τα «ναι» Θέλω να πω, δεν μπορείς να είσαι μόνο στείρα άρνηση. Πρέπει να έχεις θετική πρόταση. Δηλαδή, ας έλεγαν στους Ιταλούς «θέλετε να περάσετε; Ωραία! Πόσα δίνετε; ’Η να τους πουν «γιατί από την Αλβανία, ρε παιδιά», δεν πάτε απ΄ τον άλλο δρόμο ή με το καράβι. Τέλος πάντων, δεν είχαν θετική σκέψη, το φάγανε το κεφάλι τους.
Συγκεντρωθείτε στο βήμα! Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή, εν-δυο, εν-δυο τρία κι αλλαγή! Τι θες Κωστάκη; Τουαλέτα; Να κρατηθείς! Να μάθετε να ελέγχετε τους σφιγκτήρες σας. Η πατρίδα αυτό απαιτεί από σας. Εγκράτεια. Τι είν’ η πατρίδα μας; Ξεχάστε και τους κάμπους και τα βουνά και τα ποτάμια. Αυτά τα βάλαμε υποθήκη. Θα τα δώσουμε στους Γερμανούς, στους Γάλλους, στους Άραβες, στους Κινέζους, σ’ όσους φιλάνθρωπους μας προστρέχουν με δάνεια. Εμ, τι να σας κάνω; Τόσα χρόνια δανεικά κι αγύριστα… Όλοι μαζί δεν τα φάγαμε; Τρέξτε τώρα Τι θες Γιαννάκη; Άλλα σου λέει ο μπαμπάς σου; Βγες απ’ τη γραμμή και πάρε 20 κάμψεις. Και μην ακούσω ανάσα.
Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή! Ψηλά το κεφάλι, μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος! Τί νομίζεις πως κρατάς, ομπρέλα για τη βροχή; Σημαία κρατάς, βρε βούρλο! Την κυανοκίτρινη. Για δες την καλύτερα. Μπλε φόντο και 12 κίτρινα αστεράκια. Αυτή είναι η πατρίδα σου, βλαμμένο! Πατρίδα είναι η ισοτιμία του ευρώ, το γκισέ της τράπεζας, οι δόσεις του δανείου της τρόικας, τα τοκοχρεολύσια των πιστωτών! Τι θαρρείς πως είναι πατριωτισμός, χαζοχαρούμενο πιτσιρίκι; Να πληρώνεις τη δόση του στεγαστικού σου δανείου, να δίνει της δόση της εφορίας, να μη ρωτάς γιατί αυξήθηκε πάλι ο ΦΠΑ, να μη διαμαρτύρεσαι όταν απολύεσαι, να υπογράφεις τη σύμβαση εργασίας με κλειστά μάτια, να έχεις πίστη στον εργοδότη, να μην υπονομεύεις την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Τί θες Σαλίκ; Διώξανε τον μπαμπά σου απ’ την οικοδομή και σκέφτεστε να γυρίστε Αλβανία; Αδιαφορώ! Κα ποιος σας κρατάει; Τον τόπο πιάνετε Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή! Τί είναι Ελενίτσα; Σε προσβάλλουν αυτά που λέω; Βγες απ’ τη γραμμή, κάνε είκοσι φορές τον περίβολο κι αύριο μου φέρνεις είκοσι σελίδες πυκνογραμμένες με τη φράση «Ζήτω το έθνος, ζήτω η τρόικα, ζήτω το Μνημόνιο»! Εν-δυο, εν-δυο τρία κι αλλαγή!»
Από τους Σχολιαστές χωρίς Σύνορα
Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση
Έφτασε, λοιπόν, άλλη μια επέτειος, άλλη μια εθνική εορτή, άλλη μια «28η Οκτωβρίου»… Μαζί με αυτή γνωστά σενάρια, που λίγο πολύ έχουμε ζήσει όλοι…Έρχεται η περίοδος που μας λένε οι γυμναστές «Ποια παιδιά θέλουν να κάνουν παρέλαση;». Μόλις διαπιστώνουν ότι η προθυμία είναι μηδαμινή αρχίζει ο μονόλογος ( «είναι τιμή και υποχρέωσή σας» …) και οι απειλές ( «όσοι δεν κάνουν παρέλαση θα πάρουν χαμηλότερο βαθμό» ή «θα σας κόψουμε την εκδρομή»…). Και τελικά επιλέγονται κάποια άτομα και υποχρεώνονται να παρελάσουν θέλουν δε θέλουν!
Γύρω από το θέμα «παρέλαση» υπάρχει μεγάλη σύγχυση, την οποία το Υπουργείο Παιδείας δεν κάνει τον κόπο να ξεκαθαρίσει εξαιτίας, βέβαια του πολιτικού κόστους. Είναι όμως κάποια πράγματα που ως μαθητές και ως πολίτες γενικότερα οφείλουμε να γνωρίζουμε. Κάθε σχολείο, πρώτα απ’ όλα, είναι υποχρεωμένο βάσει νόμου να στείλει αντιπροσωπεία στην παρέλαση, αλλά κανένας μαθητής δεν είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει σε αυτή την αντιπροσωπεία αν δε θέλει.
Οι τιμωρίες που επιβάλλονται επειδή οι μαθητές αρνούνται να συμμετέχουν στο άγημα της παρέλασης είναι παράνομες και δε δικαιολογούνται από καμία διάταξη. Άλλωστε, όσον αφορά τη μείωση της βαθμολογίας, ας υπενθυμίσουμε στους γυμναστές ότι η βαθμολογία σε ένα μάθημα αποσκοπεί στην αξιολόγηση και στην αντικειμενική εκτίμηση της απόδοσης και όχι στη συμμόρφωση των μαθητών. Ειδικά για το μάθημα της Γυμναστικής υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια εξέτασης για να βγουν οι βαθμοί των μαθητών και κανένα από αυτά δεν είναι η παρέλαση.
Ας ανατρέξουμε, όμως στο παρελθόν. Ως γνωστόν, η ιδέα της παρέλασης των μαθητών με τρόπο στρατιωτικό ανήκει στον Χίτλερ. Στόχος του ήταν να καλλιεργήσει ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας στη γερμανική νεολαία. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε από τη Δικτατορία του Μεταξά.
Η μαθητική παρέλαση, επίσης δεν προβλέπεται στο τελετουργικό των εθνικών εορτασμών σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, Ο συνήθης τρόπος συμμετοχής των μαθητών είναι η απόθεση λουλουδιών σε μνημεία.
Γνωρίζουμε, λοιπόν και πράττουμε… Θέτουμε τους προβληματισμούς μας και αντιδρούμε ανάλογα… Είναι πράγματι αυτός ο κατάλληλος τρόπος να τιμήσουμε τους προγόνους μας που αγωνίζονταν για ελευθερία και δημοκρατία; Ή μήπως η ίδια η διαδικασία της παρέλασης και ο εξαναγκασμός συμμετοχής των μαθητών σε αυτή είναι πράξη αντιδημοκρατική και πέρα για πέρα ανελεύθερη; Κάθε μαθητής οφείλει να γνωρίζει τη νομοθεσία, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, όσον αφορά τις μαθητικές παρελάσεις, ώστε να κρίνει και να δρα έχοντας πάντα το θάρρος της γνώμης του.
Πρόβα παρέλασης
«…Λοιπόν, κάντε τετράδες. Οι άριστοι μπροστά, τα στουρνάρια πίσω. Έτσι. Θα κάνουμε βήματα για την παρέλαση. Δεν θα ακούω «κιχ». Άχνα! Μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος. Θα ακούγεται μόνο το ποδοβολητό σας. Εν-δυο, εν-δυο… Με περηφάνια. Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή. Ψηλά τα κεφάλια, άδεια είναι έτσι κι αλλιώς, δεν τα βαραίνει τίποτα. Λοιπόν… Σας είπαν, βέβαια, οι δασκάλες για την επέτειο. Έχετε καταλάβει γιατί θα παρελάσουμε; Επέτειος του «Όχι». Πριν από εβδομήντα χρόνια οι παππούδες, οι προπαππούδες σας, όσοι ζούσαν τέλος πάντων από τους προγόνους σας – ρωτήστε τις μανάδες σας ποιοι – είπαν «όχι» στους Ιταλούς. Αν θέλετε τη γνώμη μου, ανοησίες έκαναν… Τα καλύτερα «όχι» είναι τα «ναι» Θέλω να πω, δεν μπορείς να είσαι μόνο στείρα άρνηση. Πρέπει να έχεις θετική πρόταση. Δηλαδή, ας έλεγαν στους Ιταλούς «θέλετε να περάσετε; Ωραία! Πόσα δίνετε; ’Η να τους πουν «γιατί από την Αλβανία, ρε παιδιά», δεν πάτε απ΄ τον άλλο δρόμο ή με το καράβι. Τέλος πάντων, δεν είχαν θετική σκέψη, το φάγανε το κεφάλι τους.
Συγκεντρωθείτε στο βήμα! Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή, εν-δυο, εν-δυο τρία κι αλλαγή! Τι θες Κωστάκη; Τουαλέτα; Να κρατηθείς! Να μάθετε να ελέγχετε τους σφιγκτήρες σας. Η πατρίδα αυτό απαιτεί από σας. Εγκράτεια. Τι είν’ η πατρίδα μας; Ξεχάστε και τους κάμπους και τα βουνά και τα ποτάμια. Αυτά τα βάλαμε υποθήκη. Θα τα δώσουμε στους Γερμανούς, στους Γάλλους, στους Άραβες, στους Κινέζους, σ’ όσους φιλάνθρωπους μας προστρέχουν με δάνεια. Εμ, τι να σας κάνω; Τόσα χρόνια δανεικά κι αγύριστα… Όλοι μαζί δεν τα φάγαμε; Τρέξτε τώρα Τι θες Γιαννάκη; Άλλα σου λέει ο μπαμπάς σου; Βγες απ’ τη γραμμή και πάρε 20 κάμψεις. Και μην ακούσω ανάσα.
Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή! Ψηλά το κεφάλι, μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος! Τί νομίζεις πως κρατάς, ομπρέλα για τη βροχή; Σημαία κρατάς, βρε βούρλο! Την κυανοκίτρινη. Για δες την καλύτερα. Μπλε φόντο και 12 κίτρινα αστεράκια. Αυτή είναι η πατρίδα σου, βλαμμένο! Πατρίδα είναι η ισοτιμία του ευρώ, το γκισέ της τράπεζας, οι δόσεις του δανείου της τρόικας, τα τοκοχρεολύσια των πιστωτών! Τι θαρρείς πως είναι πατριωτισμός, χαζοχαρούμενο πιτσιρίκι; Να πληρώνεις τη δόση του στεγαστικού σου δανείου, να δίνει της δόση της εφορίας, να μη ρωτάς γιατί αυξήθηκε πάλι ο ΦΠΑ, να μη διαμαρτύρεσαι όταν απολύεσαι, να υπογράφεις τη σύμβαση εργασίας με κλειστά μάτια, να έχεις πίστη στον εργοδότη, να μην υπονομεύεις την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Τί θες Σαλίκ; Διώξανε τον μπαμπά σου απ’ την οικοδομή και σκέφτεστε να γυρίστε Αλβανία; Αδιαφορώ! Κα ποιος σας κρατάει; Τον τόπο πιάνετε Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή! Τί είναι Ελενίτσα; Σε προσβάλλουν αυτά που λέω; Βγες απ’ τη γραμμή, κάνε είκοσι φορές τον περίβολο κι αύριο μου φέρνεις είκοσι σελίδες πυκνογραμμένες με τη φράση «Ζήτω το έθνος, ζήτω η τρόικα, ζήτω το Μνημόνιο»! Εν-δυο, εν-δυο τρία κι αλλαγή!»
Από τους Σχολιαστές χωρίς Σύνορα
Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση
Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
Σύνορα, σίδερα, κάγκελα και φράχτες….
Ένας κόσμος χωρισμένος σε κλουβιά. Και μέσα του εμείς, αγρίμια που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια «αυτό που τους ανήκει» και είναι έτοιμα να κατασπαράξουν οποιονδήποτε διαφορετικό από αυτά που προσπαθεί να βρει καταφύγιο στην τόσο σημαντική γη τους. Είναι πράγματι αυτό που θέλουμε να είμαστε; Ας σκεφτούμε τους δούλους της αρχαίας Αθήνας όπως μας τους παρουσίασε ο Αριστοτέλης: Οι σκλάβοι στην Αθήνα αποτελούσαν περιουσία του αφέντη τους (ή του κράτους), που μπορούσε να τους μεταχειριστεί όπως έκρινε σωστό.
Μπορούσε να τους δώσει, πουλήσει, νοικιάσει ή κληροδοτήσει. Ένας δούλος μπορούσε να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά, αλλά μια τέτοια οικογένεια δεν ήταν αναγνωρισμένη από την πολιτεία, και ο κύριός τους μπορούσε να σκορπίσει τα μέλη της αν ήθελε.
Οι δούλοι είχαν ελάχιστα δικαιώματα στις δίκες και πάντα αντιπροσωπεύονταν από τον κύριό τους σε τέτοιες περιστάσεις. Κάποιο παράπτωμα που θα τιμωρούταν με πρόστιμο για έναν ελεύθερο πολίτη, για κάποιο δούλο θα σήμαινε μαστίγωμα. Με μικροεξαιρέσεις η κατάθεση ενός δούλου δεν είχε νομική ισχύ εκτός κι αν ήταν απόρροια βασανιστηρίων. Οι δούλοι βασανίζονταν σε διάφορες περιστάσεις κατά τη διάρκεια κάποιας δίκης γιατί παρέμεναν πιστοί στον κύριό τους. Μας θυμίζει λοιπόν τους «δούλους» της σημερινής εποχής, τους μετανάστες, που έχουν τόσα δικαιώματα και ελευθερίες στις σύγχρονες, εξελιγμένες και δήθεν ανεκτικές κοινωνίες όσα οι σκλάβοι στα πανάρχαια χρόνια Τώρα λοιπόν που κατατέθηκε το νέο νομοσχέδιο περί ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των αλλοδαπών που γεννήθηκαν ή παρακολουθούν ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα, οι οπαδοί του συστήματος δουλοποίησης των μεταναστών εξεγείρονται. Ομαδικά «πυρά» από ακροδεξιούς, βέβαια και «ελληναράδες» έχουν τεθεί σε δημόσια διαβούλευση για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Οι περισσότεροι προτείνουν ως δήθεν λύση το δημοψήφισμα…"Ξεχνώντας" πως ποτέ τα ανθρώπινα αλλά και τα πολιτικά, δημοκρατικά δικαιώματα δεν αποφασίζονται με αυτόν τον τρόπο. Μια Δημοκρατία ΟΦΕΙΛΕΙ έτσι κι αλλιώς να τα παρέχει και να τα υπερασπίζεται χωρίς να τα διαπραγματεύεται. Πάσης φύσεως φασιστοειδή ποντάρουν στο φόβο του λαού και τον εντείνουν με τη βοήθεια πάντα των κατά τα άλλα αντικειμενικών και αμερόληπτων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ή Εξαπάτησης). Κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης του κόσμου, όμως πρέπει να καταλάβει ότι δεν πρέπει καν να τίθεται θέμα δημοψηφίσματος όταν το θέμα αφορά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Προϋποτίθεται ότι ζούμε σε μια κοινότητα, σ’ ένα «κράτος», ότι συναναστρεφόμαστε με πολίτες και όχι με λυσσασμένους «πατριώτες». Και όσοι αρνούνται να δώσουν στους μετανάστες τα (αυτονόητα) δικαιώματα απλά αρνούνται και την αλήθεια, ότι δηλαδή στο βάθος είμαστε όλοι μετανάστες. Είμαστε όλοι, απ’ του διαόλου τη μάνα ο καθείς, απέναντι στο κράτος, στην εξουσία, στους λίγους, στους ισχυρούς που διαφεντεύουν την ύπαρξή μας και διαπραγματεύονται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Βέβαια, το παρόν νομοσχέδιο είναι μεν μια καλή αρχή, δεν μπορούμε όμως να «κάνουμε τα στραβά μάτια» στους λόγους για τους οποίους προτάθηκε. Γιατί αναμφίβολα είναι μια καιροσκοπική κίνηση από μέρους της κυβέρνησης και σίγουρα ψηφοθηρική. Πρέπει άρα να γίνουν ουσιαστικότερες κινήσεις για το θέμα των μεταναστών για να μπορέσουν επιτέλους και αυτοί οι άνθρωποι να νιώθουν αυτό που είναι: ίσοι με όλους, άνθρωποι και όχι Έλληνες ή Ξένοι. Πότε τελικά θα αντιληφθούμε ότι γινόμαστε αυτό που το περιβάλλον μας επιτάσσει; Πότε θα αντιληφθούμε ότι η λέξη άνθρωπος και πολίτης υπερβαίνει σε σημασία έναν εθνικό προσδιορισμό; Μπορούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να εξελισσόμαστε, πρώτα ως άνθρωποι και έπειτα ως Έλληνες, αν δεν συνειδητοποιήσουμε το σύγχρονο περιβάλλον, στο οποίο ζούμε; ; Κυρίως όμως, αν δεν βάλουμε την έννοια Άνθρωπος υπεράνω αυτής του Έλληνα; Η πατρίδα φωλιάζει μέσα μας και όχι σε σημαίες και εθνικά σύμβολα
«...ποτέ μη λες ότι είσαι Αθηναίος ή Κορίνθιος, αλλά πολίτης του κόσμου»… Σωκράτης
«Δε δέχομαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγομαι!....Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Να αρνιέσαι ό,τι τα μάτια σου θωρούν!! Ποιος μας φυτεύει σε τούτη τη γη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Ποιος μας ξεριζώνει από τούτη τη γη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;…»
Συγκέντρωση (Πορεία) αλληλεγγύης στους μετανάστες Σάββατο 6 Μαρτίου πλ. Ταχυδρομείου
Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση
Μπορούσε να τους δώσει, πουλήσει, νοικιάσει ή κληροδοτήσει. Ένας δούλος μπορούσε να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά, αλλά μια τέτοια οικογένεια δεν ήταν αναγνωρισμένη από την πολιτεία, και ο κύριός τους μπορούσε να σκορπίσει τα μέλη της αν ήθελε.
Οι δούλοι είχαν ελάχιστα δικαιώματα στις δίκες και πάντα αντιπροσωπεύονταν από τον κύριό τους σε τέτοιες περιστάσεις. Κάποιο παράπτωμα που θα τιμωρούταν με πρόστιμο για έναν ελεύθερο πολίτη, για κάποιο δούλο θα σήμαινε μαστίγωμα. Με μικροεξαιρέσεις η κατάθεση ενός δούλου δεν είχε νομική ισχύ εκτός κι αν ήταν απόρροια βασανιστηρίων. Οι δούλοι βασανίζονταν σε διάφορες περιστάσεις κατά τη διάρκεια κάποιας δίκης γιατί παρέμεναν πιστοί στον κύριό τους. Μας θυμίζει λοιπόν τους «δούλους» της σημερινής εποχής, τους μετανάστες, που έχουν τόσα δικαιώματα και ελευθερίες στις σύγχρονες, εξελιγμένες και δήθεν ανεκτικές κοινωνίες όσα οι σκλάβοι στα πανάρχαια χρόνια Τώρα λοιπόν που κατατέθηκε το νέο νομοσχέδιο περί ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των αλλοδαπών που γεννήθηκαν ή παρακολουθούν ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα, οι οπαδοί του συστήματος δουλοποίησης των μεταναστών εξεγείρονται. Ομαδικά «πυρά» από ακροδεξιούς, βέβαια και «ελληναράδες» έχουν τεθεί σε δημόσια διαβούλευση για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Οι περισσότεροι προτείνουν ως δήθεν λύση το δημοψήφισμα…"Ξεχνώντας" πως ποτέ τα ανθρώπινα αλλά και τα πολιτικά, δημοκρατικά δικαιώματα δεν αποφασίζονται με αυτόν τον τρόπο. Μια Δημοκρατία ΟΦΕΙΛΕΙ έτσι κι αλλιώς να τα παρέχει και να τα υπερασπίζεται χωρίς να τα διαπραγματεύεται. Πάσης φύσεως φασιστοειδή ποντάρουν στο φόβο του λαού και τον εντείνουν με τη βοήθεια πάντα των κατά τα άλλα αντικειμενικών και αμερόληπτων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ή Εξαπάτησης). Κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης του κόσμου, όμως πρέπει να καταλάβει ότι δεν πρέπει καν να τίθεται θέμα δημοψηφίσματος όταν το θέμα αφορά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Προϋποτίθεται ότι ζούμε σε μια κοινότητα, σ’ ένα «κράτος», ότι συναναστρεφόμαστε με πολίτες και όχι με λυσσασμένους «πατριώτες». Και όσοι αρνούνται να δώσουν στους μετανάστες τα (αυτονόητα) δικαιώματα απλά αρνούνται και την αλήθεια, ότι δηλαδή στο βάθος είμαστε όλοι μετανάστες. Είμαστε όλοι, απ’ του διαόλου τη μάνα ο καθείς, απέναντι στο κράτος, στην εξουσία, στους λίγους, στους ισχυρούς που διαφεντεύουν την ύπαρξή μας και διαπραγματεύονται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Βέβαια, το παρόν νομοσχέδιο είναι μεν μια καλή αρχή, δεν μπορούμε όμως να «κάνουμε τα στραβά μάτια» στους λόγους για τους οποίους προτάθηκε. Γιατί αναμφίβολα είναι μια καιροσκοπική κίνηση από μέρους της κυβέρνησης και σίγουρα ψηφοθηρική. Πρέπει άρα να γίνουν ουσιαστικότερες κινήσεις για το θέμα των μεταναστών για να μπορέσουν επιτέλους και αυτοί οι άνθρωποι να νιώθουν αυτό που είναι: ίσοι με όλους, άνθρωποι και όχι Έλληνες ή Ξένοι. Πότε τελικά θα αντιληφθούμε ότι γινόμαστε αυτό που το περιβάλλον μας επιτάσσει; Πότε θα αντιληφθούμε ότι η λέξη άνθρωπος και πολίτης υπερβαίνει σε σημασία έναν εθνικό προσδιορισμό; Μπορούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να εξελισσόμαστε, πρώτα ως άνθρωποι και έπειτα ως Έλληνες, αν δεν συνειδητοποιήσουμε το σύγχρονο περιβάλλον, στο οποίο ζούμε; ; Κυρίως όμως, αν δεν βάλουμε την έννοια Άνθρωπος υπεράνω αυτής του Έλληνα; Η πατρίδα φωλιάζει μέσα μας και όχι σε σημαίες και εθνικά σύμβολα
«...ποτέ μη λες ότι είσαι Αθηναίος ή Κορίνθιος, αλλά πολίτης του κόσμου»… Σωκράτης
«Δε δέχομαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγομαι!....Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Να αρνιέσαι ό,τι τα μάτια σου θωρούν!! Ποιος μας φυτεύει σε τούτη τη γη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Ποιος μας ξεριζώνει από τούτη τη γη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;…»
Συγκέντρωση (Πορεία) αλληλεγγύης στους μετανάστες Σάββατο 6 Μαρτίου πλ. Ταχυδρομείου
Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
