Επισιτιστική Κρίση:
Όταν η αφθονία του καπιταλισμού
αποδεικνύεται ότι είναι ένα ψέμα.

Τους τελευταίους μήνες είμαστε θεατές μίας τρελής κούρσας ανόδου των τιμών σε βασικά για την επιβίωση αγαθά όπως το αλεύρι, το ρύζι, το σιτάρι κλπ. Επιπλέον, όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες αντιμετωπίζουν την οικονομική εξαθλίωση σε σημείο τέτοιο, που οι εξεγέρσεις για λίγο αλεύρι ή ρύζι, ειδικά σε χώρες όπου η εκμετάλλευση είναι τεράστια, να είναι καθημερινότητα. Έτσι φτάσαμε περίπου η μισή ανθρωπότητα, σχεδόν 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ζει με λιγότερα χρήματα από 1,5 euro τη μέρα ενώ το 6% των ανθρώπων κατέχουν το 59% του παγκόσμιου πλούτου.

Το πρόβλημα είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό
Ας μην γελιόμαστε! Ένα σύστημα το οποίο ξαναφέρνει τον νόμο της ζούγκλας σε κάθε κοινωνία και σε κάθε σπίτι ευλογώντας τον ανταγωνισμό μεταξύ ιδιωτών και έχει ως στόχο το αδιάκοπο και συνεχές κέρδος της βάρος φύσης και πληθυσμών δεν θα μπορούσε να φέρει διαφορετικά αποτελέσματα. Έτσι, στο όνομα της ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας (πολύ όμορφη λέξη για πολύ απάνθρωπη έννοια) οι μεγάλες πολυεθνικές όπως η Coca-Cola, η Nike, η Adidas κτλ κτλ απασχολούν ανθρώπους με 3 ή 4 ευρώ τη μέρα ίσα ίσα συντηρώντας την φτώχεια τους και εξαθλιώνοντάς τους……

Ας δούμε όμως τις αιτίες της ανόδου των τιμών των τροφίμων και της αύξησης της φτώχειας.
Μια απ τις πιο κύριες είναι σίγουρα η ανάπτυξη της τεχνολογίας των βιοκαυσίμων, κάτι το οποίο εδώ και καιρό λιβανίζουν οι ‘φιλάνθρωπες’ και κοινωνικά νοιαζόμενες πολυεθνικές οι οποίες θέλοντας να παραστήσουν ότι νοιάζονται για το κοινωνικό σύνολο και το περιβάλλον προωθούν ένα εναλλακτικό μη ρυπογόνο καύσιμο. Ως εδώ όλα καλά!!! Τι γίνεται όμως με τους ιθαγενείς οι οποίοι απ την μία μέρα στην άλλη μαθαίνουν ότι το καλαμπόκι που καλλιεργούν δεν θα τους ταΐζει πια αλλά θα χρησιμοποιείται ω βιοκαύσιμο σε αυτοκίνητα τα οποία δεν θα μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ποτέ; Τίποτα, ο κόσμος στέκεται φανερά παγερός και ανάλγητος μπροστά στην φτώχεια και τους θανάτους τους οποίους προκαλεί το θέμα βιοκαύσιμα και γίνεται φανερά συνένοχος στον θάνατο απ την πείνα τόσων ανθρώπων οι οποίοι πληρώνουν ότι δεν γεννήθηκαν ‘πολιτισμένοι’ καταναλωτές σε μια απ τις εξίσου ‘πολιτισμένες’ χώρες, ότι ανήκουν δηλαδή, στο 75% του πληθυσμού της γης.

Οι κλιματικές αλλαγές τις οποίες προκάλεσαν ανθρωπογενεις ενέργειες δεν θα μπορούσαν παρά να είναι παράγοντας για την άνοδο της τιμής των τροφίμων αφού οι έντονες βροχοπτώσεις στην Ευρώπη, ο παγετός στην Αργεντινή και οι ξηρασίες στην Αυστραλία μείωσαν σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή τροφίμων. Σε ένα τέτοιο επίπεδο μεγάλο ρόλο στην αύξηση της φτώχειας παίζει και η κερδοσκοπία διαφόρων εταιρειών οι οποίες πρόκειται να εκμεταλλευτούν και εκμεταλλεύονται την κρίση.
Επιπλέον και η τιμή του πετρελαίου, η οποία ανεβαίνει συνέχεια, παίζει κι αυτή μεγάλο ρόλο στην αύξηση της τιμής των τροφίμων αφού αυξάνει τα έξοδα για την παραγωγή τους.

Και τα άσχημα δεν σταματούν εδώ, ο άνθρωπος συνεχίζει να εθίζεται όλο και πιο βαθιά στον υπερκαταναλωτισμό συνεχίζοντας να συμπεριφέρεται πιο αχόρταγα από ποτέ στην ιστορία του. Κάτι τέτοιο αυξάνει τις καταναλωτικές (φτιαχτές πάντα) ανάγκες των ατόμων που μπορούν να αγοράσουν τα τρόφιμα δηλαδή των κατοίκων των οικονομικά αναπτυγμένων κρατών. Έτσι, οι εταιρείες προσανατολίζονται στην πώληση αγαθών κυρίως στις οργανωμένες δυτικές αγορές που είναι πιο κερδοφόρες, ενώ εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο τα φτηνά εργατικά χέρια του κόσμου συντηρώντας την υποταγή του.

Απ΄ τα παραπάνω βλέπουμε ότι το πρόβλημα της φτώχειας έρχεται απ τις ρίζες του καπιταλιστικού συστήματος του οποίου τα αίτια είναι αυτά που ακριβώς που ευλογεί και προκαλεί δηλαδή ο υπερκαταναλωτισμός, η λεηλασία και καταστροφή της φύσης προς όφελος της δημιουργίας του ‘πράσινου’ χρυσού (βλ. βιοκαύσιμα), η κερδοσκοπία η οποία προέρχεται απ τον ίδιο τον ανταγωνισμό. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που υπάρχουν στον κόσμο περιγράφουν το αληθινό πρόσωπο του καπιταλισμού και όχι αυτό που μας πλασάρουν οι κυβερνήσεις. Δείχνουν το αληθινό του πρόσωπο, τη στυγνή εκμετάλλευση που κρύβουν οι συμφωνίες του ελεύθερου εμπορίου, τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων λόγω των τελευταίων και την αναλγησία ενός συστήματος το οποίο βιάζει καθημερινά την ανθρώπινη ζωή καταπιέζοντας την και εξουθενώνοντας την προς όφελος της οικονομικής ελίτ.

Σ ένα τέτοιο σύστημα στο οποίο γεννηθήκαμε, το οποίο βασίζεται στην αδικία ο μόνος στόχος μας δεν θα μπορούσε παρά να είναι η ανατροπή του και η ανάπτυξη ενός νέου συστήματος και τρόπου ζωής που θα βασίζεται στην ισότητα την ελευθερία και την δικαιοσύνη. Ενός συστήματος που θ΄ αποβάλει τις αξίες και τα χαρακτηριστικά του παλιού και θα δώσει στην θέση του τις δικές τους όπως είναι η ελευθερία, η ίση κατανομή του παραγόμενου πλούτου και προ πάντων ο σεβασμός στον άνθρωπο

Ευχόμαστε στους ανθρώπους να οργανώσουν την οργή τους κόντρα στο σύστημα που τους έφερε στην κατάσταση που είναι τώρα και τους στέρησε το δικαίωμα στην ζωή . Αρκεί μια φλόγα για να γίνει η πυρκαγιά όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, και γι’ αυτό το έχουν φροντίσει με τον καλύτερο τρόπο αρχηγοί κρατών και οι ιδιοκτήτες πολυεθνικών.