Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Μαθητικές Παρελάσεις

Έφτασε, λοιπόν, άλλη μια επέτειος, άλλη μια εθνική εορτή, άλλη μια «28η Οκτωβρίου»… Μαζί με αυτή γνωστά σενάρια, που λίγο πολύ έχουμε ζήσει όλοι…Έρχεται η περίοδος που μας λένε οι γυμναστές «Ποια παιδιά θέλουν να κάνουν παρέλαση;». Μόλις διαπιστώνουν ότι η προθυμία είναι μηδαμινή αρχίζει ο μονόλογος ( «είναι τιμή και υποχρέωσή σας» …) και οι απειλές ( «όσοι δεν κάνουν παρέλαση θα πάρουν χαμηλότερο βαθμό» ή «θα σας κόψουμε την εκδρομή»…). Και τελικά επιλέγονται κάποια άτομα και υποχρεώνονται να παρελάσουν θέλουν δε θέλουν!
Γύρω από το θέμα «παρέλαση» υπάρχει μεγάλη σύγχυση, την οποία το Υπουργείο Παιδείας δεν κάνει τον κόπο να ξεκαθαρίσει εξαιτίας, βέβαια του πολιτικού κόστους. Είναι όμως κάποια πράγματα που ως μαθητές και ως πολίτες γενικότερα οφείλουμε να γνωρίζουμε. Κάθε σχολείο, πρώτα απ’ όλα, είναι υποχρεωμένο βάσει νόμου να στείλει αντιπροσωπεία στην παρέλαση, αλλά κανένας μαθητής δεν είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει σε αυτή την αντιπροσωπεία αν δε θέλει.
Οι τιμωρίες που επιβάλλονται επειδή οι μαθητές αρνούνται να συμμετέχουν στο άγημα της παρέλασης είναι παράνομες και δε δικαιολογούνται από καμία διάταξη. Άλλωστε, όσον αφορά τη μείωση της βαθμολογίας, ας υπενθυμίσουμε στους γυμναστές ότι η βαθμολογία σε ένα μάθημα αποσκοπεί στην αξιολόγηση και στην αντικειμενική εκτίμηση της απόδοσης και όχι στη συμμόρφωση των μαθητών. Ειδικά για το μάθημα της Γυμναστικής υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια εξέτασης για να βγουν οι βαθμοί των μαθητών και κανένα από αυτά δεν είναι η παρέλαση.
Ας ανατρέξουμε, όμως στο παρελθόν. Ως γνωστόν, η ιδέα της παρέλασης των μαθητών με τρόπο στρατιωτικό ανήκει στον Χίτλερ. Στόχος του ήταν να καλλιεργήσει ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας στη γερμανική νεολαία. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε από τη Δικτατορία του Μεταξά.
Η μαθητική παρέλαση, επίσης δεν προβλέπεται στο τελετουργικό των εθνικών εορτασμών σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, Ο συνήθης τρόπος συμμετοχής των μαθητών είναι η απόθεση λουλουδιών σε μνημεία.
Γνωρίζουμε, λοιπόν και πράττουμε… Θέτουμε τους προβληματισμούς μας και αντιδρούμε ανάλογα… Είναι πράγματι αυτός ο κατάλληλος τρόπος να τιμήσουμε τους προγόνους μας που αγωνίζονταν για ελευθερία και δημοκρατία; Ή μήπως η ίδια η διαδικασία της παρέλασης και ο εξαναγκασμός συμμετοχής των μαθητών σε αυτή είναι πράξη αντιδημοκρατική και πέρα για πέρα ανελεύθερη; Κάθε μαθητής οφείλει να γνωρίζει τη νομοθεσία, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, όσον αφορά τις μαθητικές παρελάσεις, ώστε να κρίνει και να δρα έχοντας πάντα το θάρρος της γνώμης του.

Πρόβα παρέλασης
«…Λοιπόν, κάντε τετράδες. Οι άριστοι μπροστά, τα στουρνάρια πίσω. Έτσι. Θα κάνουμε βήματα για την παρέλαση. Δεν θα ακούω «κιχ». Άχνα! Μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος. Θα ακούγεται μόνο το ποδοβολητό σας. Εν-δυο, εν-δυο… Με περηφάνια. Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή. Ψηλά τα κεφάλια, άδεια είναι έτσι κι αλλιώς, δεν τα βαραίνει τίποτα. Λοιπόν… Σας είπαν, βέβαια, οι δασκάλες για την επέτειο. Έχετε καταλάβει γιατί θα παρελάσουμε; Επέτειος του «Όχι». Πριν από εβδομήντα χρόνια οι παππούδες, οι προπαππούδες σας, όσοι ζούσαν τέλος πάντων από τους προγόνους σας – ρωτήστε τις μανάδες σας ποιοι – είπαν «όχι» στους Ιταλούς. Αν θέλετε τη γνώμη μου, ανοησίες έκαναν… Τα καλύτερα «όχι» είναι τα «ναι» Θέλω να πω, δεν μπορείς να είσαι μόνο στείρα άρνηση. Πρέπει να έχεις θετική πρόταση. Δηλαδή, ας έλεγαν στους Ιταλούς «θέλετε να περάσετε; Ωραία! Πόσα δίνετε; ’Η να τους πουν «γιατί από την Αλβανία, ρε παιδιά», δεν πάτε απ΄ τον άλλο δρόμο ή με το καράβι. Τέλος πάντων, δεν είχαν θετική σκέψη, το φάγανε το κεφάλι τους.
Συγκεντρωθείτε στο βήμα! Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή, εν-δυο, εν-δυο τρία κι αλλαγή! Τι θες Κωστάκη; Τουαλέτα; Να κρατηθείς! Να μάθετε να ελέγχετε τους σφιγκτήρες σας. Η πατρίδα αυτό απαιτεί από σας. Εγκράτεια. Τι είν’ η πατρίδα μας; Ξεχάστε και τους κάμπους και τα βουνά και τα ποτάμια. Αυτά τα βάλαμε υποθήκη. Θα τα δώσουμε στους Γερμανούς, στους Γάλλους, στους Άραβες, στους Κινέζους, σ’ όσους φιλάνθρωπους μας προστρέχουν με δάνεια. Εμ, τι να σας κάνω; Τόσα χρόνια δανεικά κι αγύριστα… Όλοι μαζί δεν τα φάγαμε; Τρέξτε τώρα Τι θες Γιαννάκη; Άλλα σου λέει ο μπαμπάς σου; Βγες απ’ τη γραμμή και πάρε 20 κάμψεις. Και μην ακούσω ανάσα.
Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή! Ψηλά το κεφάλι, μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος! Τί νομίζεις πως κρατάς, ομπρέλα για τη βροχή; Σημαία κρατάς, βρε βούρλο! Την κυανοκίτρινη. Για δες την καλύτερα. Μπλε φόντο και 12 κίτρινα αστεράκια. Αυτή είναι η πατρίδα σου, βλαμμένο! Πατρίδα είναι η ισοτιμία του ευρώ, το γκισέ της τράπεζας, οι δόσεις του δανείου της τρόικας, τα τοκοχρεολύσια των πιστωτών! Τι θαρρείς πως είναι πατριωτισμός, χαζοχαρούμενο πιτσιρίκι; Να πληρώνεις τη δόση του στεγαστικού σου δανείου, να δίνει της δόση της εφορίας, να μη ρωτάς γιατί αυξήθηκε πάλι ο ΦΠΑ, να μη διαμαρτύρεσαι όταν απολύεσαι, να υπογράφεις τη σύμβαση εργασίας με κλειστά μάτια, να έχεις πίστη στον εργοδότη, να μην υπονομεύεις την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Τί θες Σαλίκ; Διώξανε τον μπαμπά σου απ’ την οικοδομή και σκέφτεστε να γυρίστε Αλβανία; Αδιαφορώ! Κα ποιος σας κρατάει; Τον τόπο πιάνετε Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή! Τί είναι Ελενίτσα; Σε προσβάλλουν αυτά που λέω; Βγες απ’ τη γραμμή, κάνε είκοσι φορές τον περίβολο κι αύριο μου φέρνεις είκοσι σελίδες πυκνογραμμένες με τη φράση «Ζήτω το έθνος, ζήτω η τρόικα, ζήτω το Μνημόνιο»! Εν-δυο, εν-δυο τρία κι αλλαγή!»
Από τους Σχολιαστές χωρίς Σύνορα

Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση

Δεν υπάρχουν σχόλια: