Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

21 Μαρτίου - παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στον αγώνα κατά του ρατσισμού

Σήμερα, σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας εκφράζουν τα αντιρατσιστικά τους αισθήματα εκατομμύρια άνθρωποι που πιστεύουν στην ειρήνη, τη συναδέλφωση των λαών, την κοινωνική αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια ανθρώπων και κοινωνιών. Στα πλαίσια αυτού ανέλαβα εκ μέρους του σχολείου μας να κάνω μια αναφορά σ' αυτή τη μέρα.
Τί είναι ο ρατσισμός; Ρατσισμός είναι η ιδεολογία σύμφωνα με την οποία μια φυλή είναι ανώτερη από τις άλλες και επομένως η κυριαρχία της πάνω σ' αυτές είναι "φυσική" και "νόμιμη". Αυτός είναι ο φυλετικός ρατσισμός που χωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα του δέρματος. Υπάρχει ο εθνικός ρατσισμός: Η χώρα μου είναι ανώτερη, καλύτερη από τις άλλες και άρα όλες οι άλλες κατώτερες (παραδόξως αυτή η πίστη υπάρχει σε όλες σχεδόν τις χώρες) + θρησκευτικός, κοινωνικός ρατσισμός κτλ...
Ποιά είναι η αιτία; Έχουμε όλοι λίγο ρατσισμό μέσα μας; Η ρατσιστική ιδεολογία είναι γέννημα πρώτα και κύρια των κοινωνικών ομάδων και τάξεων που έχουν την εξουσία (πολιτική και οικονομική). Αυτοί έχουν άμεσο όφελος απ' το να διαιρούνται οι λαοί και να "σφάζονται", ανάλογα με τις διαφορές που προαναφέραμε. Δηλαδή άσπροι εναντίον μαύρων, Ευρωπαίοι εναντίον Ασιατών, Έλληνες εναντίον Τούρκων, χριστιανοί εναντίον μουσουλμάνων, ντόπιοι εναντίον ξένων και εν τέλει όλοι εναντίον όλων. Όλο αυτό, ώστε να παραμένει αδιασάλευτη η κυριαρχία των λίγων απέναντι στους πολλούς, η εκμετάλλευση των πάντων, ακόμα και της ανθρώπινης ζωής. Και λανσάρεται μάλιστα αυτή η κυριαρχία ως μόνιμη και αιώνια.
Ας αναφερθούμε ιδιαίτερα στα πιο αδικημένα, κατατρεγμένα και τραγικά θύματα του ρατσισμού. Είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες σ' όλη τη γη και ανάμεσά τους εκατομμύρια παιδιά. Αυτοί δεν είναι θύματα μόνο της ύπαρξης αυτής της ιδεολογίας άλλα και της εφαρμογής και επιβολής της, δηλαδή του πολέμου και της φτώχειας. Να σας τρομάξω λίγο; Φανταστείτε πως για κάποιο λόγο, πόλεμο ας πούμε, αναγκαζόμασταν να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας, όλος ο νόμος Θεσσαλίας ίσως, και με ένα μπόγο στην πλάτη, χωρίς χρήματα γιατί δε θα υπήρχαν τράπεζες, χωρίς ταυτότητα, γιατί θα είχε χαθεί ίσως στη φωτιά, χωρίς τίποτα γενικά, να βρεθούμε στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία, στην Αιθιοπία...σε χώρες τόσο ξένες, τόσο μακρινές, τόσο διαφορετικές στον πολιτισμό και στον τρόπο ζωής από τη δική μας...Ευτυχώς για μας, δυστυχώς για κείνους, συμβαίνει το αντίθετο. Από αυτές τις χώρες έρχονται εδώ πρόσφυγες και μετανάστες. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο, διεθνές, οικουμενικό ζήτημα που πρώτα-πρώτα είναι κοινωνικό και πολιτικό, και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο.
Να καταλάβουμε δηλαδή ότι ο κόσμος αυτός, νεολαία στην πλειοψηφία του, είναι θύματα του πολέμου και της φτώχειας, διώχθηκαν από τις πατρίδες τους, δεν είναι ξέμπαρκοι τουρίστες. Δεν έχουν εφόδια, χαρτιά, νομιμότητα, χρήματα. Είναι φτωχοί, πεινάνε, κρυώνουν, αρρωσταίνουν και το κυριότερο πνίγονται απ' την απόγνωση, το φόβο, την αβεβαιότητα για το μέλλον. Τέλος είναι και διαφορετικοί. Άρα εδώ στην Ελλάδα πρέπει να τύχουν ανθρωπιστικής αντιμετώπισης, να προστατεύονται τα δικαιώματά τους ως ανθρώπινα όντα. Δε θα αναφερθώ στο αν οι δυτικές ηγεσίες και κοινωνίες μας, που δέχονται το κύμα των μεταναστών στέκονται στο ανθρωπιστικό τους ύψος. Εκείνο που θα πω είναι πως ο καθένας μας πρέπει να σταθεί ενάντια στο ρατσισμό, να ξεκινήσει από την ατομική του συμπεριφορά.
Ρατσιστής λοιπόν; Όχι ευχαριστώ. Όχι στο ρατσισμό, όχι στις αιτίες που τον δημιουργούν και τον τρέφουν. Όχι στον πόλεμο, όχι στη φτώχεια. Όχι στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όχι στις διακρίσεις, το μίσος, το φόβο. Αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: